Aan de rand van het Betuwse dorp Eck en Wiel ligt Huize Kortenhoeve, een voornaam wit huis dat vroeger in gebruik was bij de heren van Eck. Sinds 11 september 1971 is l’Abri er gehuisvest. Aan het begin van de oprijlaan staat ds. Wim Rietkerk, net als vijftig jaar geleden, maar dan ouder. Vanaf deze plek heb je een goed overzicht over het terrein met de gebouwen waarin de bijeenkomsten plaatsvinden en de gasten onderdak krijgen, en ook over de boomgaard die er vroeger bij hoorde en het zelf aangeplante bos.

De ontmoeting met Schaeffer is de Nederlands gereformeerde predikant nooit meer vergeten. „De vonk sprong over in 1960 toen ik theologie studeerde in Kampen. Daar hoorde ik Schaeffer, vertaald door Hans Rookmaaker, op de hem eigen hartstochtelijke manier spreken. Daarna ben ik diverse zomervakanties liftend naar l’Abri in Zwitserland geweest om mee te helpen. Hoogtepunt waren elke dag de maaltijden, waarin Schaeffer uitvoerig inging op allerlei vragen. Daar heb ik mijn vrouw Greta ontmoet.”

Levensvragen

Ds. Rietkerk zegt dat er bewust voor deze locatie gekozen is. „De filosofie van Schaeffer was om in een rustige plaats een soort retraiteoord te stichten waar men ongestoord over belangrijke levensvragen zou kunnen nadenken.”

Het concept is nog steeds hetzelfde. „Mensen verblijven hier een of meer dagen. Een kwartaal is het maximum. Er zijn groepsbijeenkomsten met sprekers, maar ook een-op-eengesprekken om het over persoonlijke problemen van bezoekers te hebben. Ze werken mee in de tuin en op andere plekken.”

Wim en Greta Rietkerk begonnen hier vijftig jaar geleden met Hans van Seventer en zijn vrouw. Ds. Rietkerk loopt naar een imposante lindeboom, midden op het terrein. „Die heb ik in die tijd geplant”, zegt hij. Op dat moment komen diverse medewerkers aanlopen: Rob en Christa Ludwick en Henk en Riana Reitsema. Rob is opgegroeid in de Verenigde Staten en is getrouwd met een dochter van ds. Rietkerk. Het echtpaar Reitsema komt uit Zuid-Afrika.

Reitsema: „In coronatijd waren er minder gasten. Nu komen ze weer. We hopen dat God ook weer internationale gasten stuurt. Die maakten eerder de helft van het aantal aanwezigen uit. Reclame maken doen we echter niet.”

De hoop van de medewerkers ligt in het bereiken van bezoekers met de christelijke boodschap in de context van het moderne leven. Reitsema: „Hier komen zoekers en twijfelaars, ook mensen die niet in God geloven. We komen bij elkaar in een kleine setting. De sfeer is open. We zijn geïnteresseerd in iedereen. Onze slogan is: ”Honest answers to honest questions” (”Eerlijke antwoorden op eerlijke vragen”). Er is geen vraag die bezoekers niet mogen stellen.”

Ds. Rietkerk gaat voor naar de kapel, een verbouwde fruitschuur met een hoger en een lager gedeelte. Hier vinden de bijeenkomsten en de zondagse diensten plaats. Afgelopen zondag preekte hij voor zo’n dertig mensen. Vijftig jaar geleden was Schaeffer hier voor de opening. „Er waren toen 200 aanwezigen die op veilingkistjes zaten.”

De predikant heeft hier ook wel mensen gedoopt. Hij herinnert zich een Israëlische militair. „Voorafgaand aan de dienst vertelde de man dat hij tijdens de oorlog van 1967 bij een aanval in de Sinaïwoestijn getroffen werd en dacht dat zijn laatste uur geslagen was. Toen bad hij tot God en daarna begon zijn zoektocht. Die bracht hem naar Groningen, waar iemand hem uit het niets vroeg: „Geloof je in God?” Uiteindelijk verwees men hem naar l’Abri.”

Confrontatie

De werkruimte van ds. Rietkerk bevindt zich achter aan het terrein in een opgeknapte keet aan de rand van het aangeplante bos. Hier heeft hij jaren gewoond. Hij vertelt er over het werk in Eck en Wiel en Utrecht, waar hij nu woont en waar hij ook lezingen houdt. De namen van hoogleraren als Rookmaaker en Schuurman komen langs. De hoogleraren van de Vrije Universiteit kwamen hier vroeger vaak voor een lezing. Onderwerp was altijd de confrontatie van het Evangelie met het seculiere denken.

Een van de speerpunten vanaf het begin was de aandacht voor klimaat en milieu, zegt ds. Rietkerk. „Schaeffer heeft al in de jaren 70 gepubliceerd over het milieu in zijn boek ”Milieuvervuiling en de dood van de mens”. Dat onderwerp heeft steeds hoog in ons vaandel gestaan. Al in de jaren 70 spoten we de appels in onze boomgaard niet met chemische middelen. We moeten deze aarde zo goed mogelijk bewaren tot de komst van de nieuwe aarde.”