„Als museumdirecteur krijg ik vaak de vraag wat typisch Hoekschewaards is”, vertelde Dirk-Jan List van Museum Hoeksche Waard donderdag bij de presentatie van het boek. „Daarop geeft deze Canon antwoord.” Het museum tekende voor de boekuitgave.

„Een boek dat ik eerder had willen hebben”, zegt emeritus-hoogleraar Cees Veerman in zijn voorwoord. Eerder was hij minister van Landbouw en agrariër in Goudswaard. Hem vallen vooral de strijdbaarheid, maar ook de berustende houding van delen van de bevolking op bij watersnoden, godsdiensttwisten en in tijden van oorlog. Ook het ondernemerschap en de creativiteit door de eeuwen heen, vindt hij opmerkelijk.

Vensters

Er is ruim vier jaar aan de het boek gewerkt. „Het doel ervan was de belangrijkste ontwikkelingen, gebeurtenissen en personen van het gebied over een periode van 4500 jaar in beeld te brengen in vijftig vensters of hoofdstukken”, legt Willy Spaan uit. Samen met Rein van der Waal vormde zij de redactie van het werk. Beiden zijn betrokken bij Museum Hoeksche Waard. Ruim 20 schrijvers leverden een of meerdere bijdragen aan het boek en ook de twee redacteuren schreven vensters.

Het schrijven was een flinke klus, volgens Spaan en Van der Waal. „Het uitdiepen van een onderwerp en het leesbaar beschrijven werd weleens onderschat.”

Het boek telt 376 pagina’s en 500 illustraties. Spaan: „De Canon van Nederland uit 2006 diende als basis. De opzet is chronologisch en thematisch. Het boek biedt veel onbekende verhalen en feiten. Wat in veel vensters terugkomt, is de kwetsbaarheid van het eiland.” De Hoeksche Waard is stukje bij stukje bedijkt en ingepolderd, maar werd meerdere malen getroffen door watersnoden en epidemieën.

Gladgestereken

Historicus Hans Goedkoop is onder de indruk van het boek. „Knap hoe alles met zoveel toewijding is uitgezocht. In veel boeken over streekgeschiedenis zie je een soort gladgestreken werkelijkheid. In dit boek is alles in beweging. De mensen leefden op een soort mytische verdronken wereld. De lezer krijgt een beeld van hoe mensen zich staande hebben gehouden in een natte wereld vol onzekerheid. Veel ontberingen, het met elkaar rooien, niks cadeau krijgen en nergens om vragen. De auteurs lopen niet weg voor pijnlijke ontwikkelingen zoals van het eilandje Tiengemeten, dat werd omgevormd van agrarisch gebied naar natuureiland; de waarheid boven alles. Hulde voor deze Canon.”