In een rouwdienst, die vanwege de coronabesmettingen beperkt toegankelijk was, sprak de plaatselijke predikant ds. A. J. Speksnijder over Psalm 119 vers 49 en 50. „Van der Vlies heeft veel mogen betekenen voor zijn gezin, voor de kerk en voor de politiek”, stelde de predikant, „maar hij wist dat hij met dat alles niet voor God kon verschijnen.” Redding en troost is er voor de dichter van deze psalm, David, alleen in het woord, de toezegging en de belofte van God, aldus de hersteld hervormde voorganger. „Van der Vlies kon dat, hoewel de Heere zich in zijn leven niet onbetuigd had gelaten, niet zomaar uit zijn zak halen. Net als David heeft hij erom gesmeekt en gebedeld.” „Toch mag ik me bij tijden op dat Woord laten zakken”, zei hij een keer, toen ik hem in het ziekenhuis bezocht.”

Bij het open graf las de begrafenisondernemer een dankwoord voor, geschreven door de jongste zoon Arie. Hij en zijn gezin konden vanwege een coronabesmetting de begrafenis niet bijwonen. Hij herinnerde eraan dat zijn vader eens zei dat hij al zo lang uit de politiek was dat „Nederland hem onderhand wel vergeten zou zijn, en dat dat maar goed was ook.” Na zijn overlijden bleek echter, aldus zijn zoon, dat de oud-SGP-leider beslist níét vergeten was. Alle grote media besteedden ruim aandacht aan het overlijden van Bas van der Vlies en spraken lovende woorden over zijn bescheidenheid en beginselvastheid.

Zijn leven was onder meer getekend in een briefje dat de familie in zijn Bijbeltje vond. Daarop stond de tekst uit Markus 9 vers 50: „Hebt zout in uzelf en houdt vrede onder elkander.”