In 2018 publiceerde Amnesty ook al een rapport over de mensenrechtenschendingen van gevluchte Venezolanen op Curaçao. De regering van Curaçao zei toen zich te houden aan internationale wetten en afspraken zoals vastgesteld in de verdragen waarbij het land is aangesloten.

Het rapport van Amnesty is gebaseerd op de verhalen van 22 gevluchte Venezolanen, onder wie ook minderjarigen. Venezolanen worden bij aankomst in Curaçao voor onbepaalde tijd vastgezet in de zogenoemde Vreemdelingenbarakken, hebben nauwelijks toegang tot juridische hulp en worden gedwongen om in te stemmen met uitzetting naar Venezuela, concludeert het rapport. Hen zomaar terugsturen naar Venezuela waar ze mogelijk gevaar lopen, is volgens Amnesty in strijd met het internationale ‘non-refoulement’-rechtsprincipe: niemand mag worden teruggestuurd naar een land waar hij of zij vervolging kan vrezen.

Ook schendt Curaçao de rechten van Venezolaanse kinderen door hen apart van hun ouders op te sluiten. Volgens Amnesty zijn er zeker acht gevallen van minderjarigen die opgesloten waren geweest of dat nog steeds zijn in de Vreemdelingenbarakken of in jeugdinstellingen. Ze worden niet in contact gebracht met de ouders en in sommige gevallen worden ze Curaçao uitgezet, zonder de ouders te informeren of toestemming te vragen.

In de Vreemdelingenbarakken waar de Venezolanen verblijven zijn de omstandigheden bovendien onmenselijk, aldus het rapport. Zo is er sprake van overvolle cellen, een gebrek aan privacy en slechte hygiëne. „Ze krijgen geen basismiddelen zoals zeep, tandpasta of shampoo”, vertelt Amnesty-onderzoeker Yara Boff Tonella. „Toen ik ze sprak, droegen ze nog steeds dezelfde kleding als die ze aanhadden op het moment dat ze werden vastgezet.”

Curaçao, dat 70 kilometer van Venezuela ligt, is net als andere landen in de regio een toevluchtsoord voor Venezolanen die de steeds heftigere crisis in hun land ontvluchten. Naar schatting verblijven 17.000 Venezolanen zonder verblijfsstatus op het eiland.