Een pluspunt is de verandering van sfeer. Voorbij zijn de dagen waarin politici hun coalitiegenoten niet konden vertrouwen. De relaties tussen de kabinetsleden lijken zich te kenmerken door openheid en de bereidheid samen te werken.

Ook positief is dat dankzij Mansour Abbas van de islamitische Ra’am voor het eerst een Arabische partij deel uitmaakt van de regeringscoalitie. Op deze wijze kunnen Arabische Knessetleden beter strijden voor de belangen van de Arabische minderheid in Israël. Topprioriteit verdient nu de bestrijding van de schietende gangsters die de Arabische steden onveilig maken.

Een grote stap voorwaarts is dat deze regering zich inspant voor de verbetering van Israëls relaties met Jordanië en Egypte. Premier Bennett bezocht de Jordaanse monarch Abdullah. Onder Bennetts voorganger, Benjamin Netanyahu, waren de betrekkingen met Israëls oosterbuur bekoeld. Maandag sprak Bennett in de Egyptische badplaats Sharm al-Sheikh met de Egyptische president Abdel Fattah al-Sisi. Het betrof het eerste bezoek van een Israëlische premier aan Egypte in tien jaar. Tenminste, voor zover bekend.

Een andere stap in de goede richting is dat minister van Defensie Benny Gantz naar Ramallah ging om met de Palestijnse president Mahmud Abbas van gedachten te wisselen over veiligheidskwesties en het opvijzelen van de Palestijnse economie. Ook heeft president Isaac Herzog enkele malen met Abbas gesproken.

Maar er zijn ook tegenvallers. Het grootste veiligheidsprobleem van Israël blijft bestaan. Iran gaat door met de opbouw van de nucleaire capaciteit, die Teheran straks de mogelijkheid biedt de Bom te maken. Iraanse leiders hebben gezegd dat Israël dient te verdwijnen.

Bennett is voorstander van verbetering van de economische situatie van de Palestijnen. Die verbetering is zeker positief, maar het is niet genoeg. De hoofdredacteur van ”The Jerusalem Post”, Ya’akov Katz, schreef vrijdag: „Hoewel de regering kan doen alsof ze werkt aan het conflict ver-kleinen, is dat geen langetermijnstrategie. Iets verkleinen zorgt er niet voor dat het weggaat.”

Wat nodig is, is een politieke oplossing. En ook al zou een vredesregeling nu niet mogelijk zijn doordat de Palestijnen verdeeld zijn tussen de Palestijnse Autoriteit en Hamas en omdat er in Israëls regering ministers zitten die zich verzetten tegen een tweestatenoplossing, Bennett kan wel zorgen dat de optie van een permanente regeling niet verdwijnt. Zo zou hij de uitbreiding van de nederzettingen op de Westoever kunnen bevriezen.

Ook kan hij de heropening van het Palestijnse consulaat in Oost-Jeruzalem toestaan die de Amerikaanse president Donald Trump zonder goede reden sloot.

Door dergelijke stappen zal de sfeer wat verder verbeteren.