Glunderend vertelt Adrie Krielaart dat de rode wijn van zijn Chateau du Tets bij de Wijnkeuring van de Lage Landen opnieuw is bekroond. Deze keer met een bronzen medaille. Hoewel hij vorig jaar een gouden medaille kreeg, is van teleurstelling geen sprake. „Er zijn honderden inzendingen en de strijd wordt gestreden om tienden van punten.”

Als een vakjury in Duitsland honderden wijnen keurt is het mooi als je bij herhaling in de prijzen valt. Des te opmerkelijker als je beseft dat Krielaart in het dagelijks leven de directie voert over een vmbo/mbo-school. De wijngaard met wijnmakerij in Goudriaan, in de Alblasserwaard, is zijn hobby. „Wel één die ik professioneel bedrijf.”

Zoon Machiel is aangeschoven bij het zitje achter de wijngaard. „De andere deelnemers hadden vorig jaar nog dertigduizend flessen op voorraad, mijn vader nog dertig.” Dan is het toch mooi als je er met de hoofdprijs vandoor gaat, wil hij maar zeggen.

Krielaart heeft niet de ambitie beroepsmatig wijn te produceren. „Dat kan ook niet, dan zou de wijngaard minstens twee hectare moeten zijn, tien keer zo groot als nu.” Toch behoort hij tot de pioniers van de Nederlandse wijnmakerij. Ruim 35 jaar geleden, plantte hij zijn eerste wijnstokken. „Mijn vader had een moestuin, dat vond ik te veel werk. Ik had meer plezier in vruchtensappen.”

Vakantie

Krielaart vertelt met smaak over de eerste jaren toen de Glorie van Boskoop en de Vroege van der Laan de enige druivenrassen waren die je hier te pakken kon krijgen. Hij las alles wat los en vast zat en reisde stad en land af om kennis te vergaren. „We zijn nog nooit ergens op vakantie geweest waar ze geen wijn hadden”, grijnst zijn zoon.

Krielaart gaat voor kwaliteit. De eerste wijnproeverijen die hij meemaakte vond hij knullig. Al snel organiseerde hij proeverijen waarbij wijn werd geschonken uit genummerde karaffen en niet uit flessen met etiket. In de loop der jaren testte hij tal van druivenrassen. „Ik heb wel tachtig rassen gehad, nu zijn het er nog zes.”

Duizend wijnstokken

Krielaars garage is omgebouwd tot een professionele wijnmakerij met roestvrijstalen kuipen, eikenhouten fusten en een kelder waar de wijn tijd krijgt om te rijpen. De duizend wijnstokken zijn elk goed voor twee kilo druiven. „Ik kan wel twee keer zoveel produceren, maar dan haal ik niet die kwaliteit”, stelt senior als hij tussen de ranken doorwandelt. Onkruid bestrijden vader en zoon het hele jaar door omdat het de druiven in contact kan brengen met ongewenste schimmels. Gifstoffen heeft Chateau du Tets allang verbannen. Sindsdien teelt Krielaart op biologische wijze.

De druiventrossen hangen onderaan ranken die grotendeels van blad ontdaan zijn zodat ze volop zon krijgen. Om ze optimaal te laten groeien, zijn de trossen flink uitgedund. Als de druiven geplukt zijn, wordt elk trosje zorgvuldig nagekeken. Bedorven vruchtjes gaan er uit omdat die een slechte invloed hebben op het eindproduct.

In de garage worden de druiven geperst en verwerkt. „Je moet een halve chemicus zijn om precies te weten wat er gebeurt. De kwaliteit van het gist bepaalt voor dertig procent de smaak.” En je moet geduld hebben en hygiënisch werken. Het druivensap gist eerst een jaartje zuurstofloos in roestvrijstalen ketels. Daarna gaat de wijn een jaar in eikenhouten fusten en vervolgens wordt het gebotteld. Uiteraard worden de flessen met echte kurk afgesloten om verder te rijpen.

Met regelmaat wordt de wijn getest en geproefd. „Je moet geduld hebben”, herhaalt senior. „De mensen die denken: ik plant eens wat druiven aan en ga wijn maken, zijn te romantisch en onderschatten het werk en vakmanschap dat nodig is om tot kwaliteit te komen.” En de pensionado die zijn eerste druiven nog moet aanplanten is simpelweg te laat. Niet voor niets is er in het Duits een uitdrukking die luidt: „De vader plant een wijngaard voor zijn zoon.”

> chateaudutets.webnode.nl