Zuid-Londen, jaren 70. Een meisje van zo’n 12 jaar oud huilt als ze na een bezoek aan haar biologische familieleden weer bij haar pleeggezin aankomt. De tranen moet ze snel van haar gezicht vegen. Als ze dat niet doet, moet de tiener van haar pleegvader voor straf uren op de overloop staan. „Hoe meer ik huilde, hoe langer ik daar moest blijven staan.”

Daar blijft het echter niet bij. De pleegvader bij wie ze zo’n vijf jaar woont, verkracht haar gemiddeld drie keer per week en kijkt met haar naar pornografie. Het meisje is één van de zeker 705 kinderen die in de jaren 60 tot 90 in het Zuid-Londense district Lambeth worden misbruikt en verwaarloosd. Ze zijn vanwege allerlei redenen, bijvoorbeeld een zorgelijke thuissituatie, daar in een pleeggezin of in één van de vijf kindertehuizen geplaatst.

De ervaringen van het meisje, nu een zestigplusser, staan beschreven in een nieuw rapport van een onafhankelijke onderzoekscommissie die de Britse overheid in 2014 in het leven riep. Het rapport legde dinsdag de verschrikkelijke pijn van honderden kinderen bloot en hoe lokale instanties daar vervolgens tientallen jaren over zwegen. De gemeente bood direct na publicatie van de uitkomsten van het onderzoek haar excuses aan.

Massagraf

De huidige zaak is niet de eerste misstand op dit gebied die in het Verenigd Koninkrijk wordt gemeld. Zo kwam in 2017 aan het licht dat in een Schots weeshuis een groep nonnen de kinderen massaal mishandelde en verwaarloosde. Bij het tehuis dat kinderen verwelkomde tussen 1864 en 1981, zijn in een massagraf meer dan 400 kinderlijkjes gevonden. Meerdere nonnen zijn nu de hoofdverdachten in een lopende rechtszaak. De zusters zouden de kinderen zo hardhandig hebben aangepakt of verwaarloosd dat het meermaals tot de dood van een kind leidde.

Niet alleen in het Verenigd Koninkrijk komen zulke schandalen na jaren uit de doofpot. In Canada lopen onderzoeken naar de massagraven bij voormalige internaten voor inheemse kinderen. Honderden kinderen liggen daar begraven. Nieuw-Zeeland meldde in december dat 256.000 kinderen en kwetsbare volwassen die tussen 1950 en 2019 in een zorginstelling verbleven, zijn mishandeld. Denemarken bood in 2019 zijn excuses aan honderden slachtoffers van kindertehuizen aan. In negentien instellingen moesten tussen 1945 en 1976 kinderen seksueel misbruik, fysieke mishandeling en verplicht drugsgebruik ondergaan.

Toezicht

De wereldwijde onderzoeken naar kindertehuizen en de schokkende resultaten stapelen zich zeker de afgelopen tien jaar op. Het Britse rapport van dinsdag kaart aan hoe misbruik van kinderen op zo’n massaal niveau kan gebeuren: door de kinderen niet te geloven en serieus te nemen. Door weinig onderzoek naar (nieuw) personeel. Door onvoldoende toezicht. Door niet-gekwalificeerde medewerkers. En doordat jonge kinderen de omvang van het misbruik nog niet begrijpen.

Deze zaken speelden niet alleen in het verleden, maar ook vandaag de dag. Het is niet voor niets dat Unicef in mei waarschuwde dat door het overlijden van ouders aan het coronavirus, duizenden kinderen wees worden. Zij hebben een verhoogde kans op misbruik, uitbuiting of verwaarlozing.