Mladic is ook in hoger beroep schuldig bevonden en tot levenslang veroordeeld voor oorlogsmisdaden en volkerenmoord op moslims rond Srebrenica, waar Nederlandse VN-troepen waren gelegerd.

Bij de uitspraak is Dutchbatter Remko de Bruijne aanwezig. Hij is tevreden en ziet het oordeel als een „afsluiting van een hoofdstuk in het boek van Srebrenica”. Hij denkt ook dat de uitspraak minstens een deel van zijn oud-collega’s kan helpen met het verwerken van de gebeurtenissen in Bosnië.

„Dit is gerechtigheid”, zegt Fatma Aktas van stichting Avrasya. Zij en haar stichting vingen slachtoffers van het conflict destijds op en staan hen nog steeds bij. Ze zit op het gras met een bordje waar „Justice for Bosnie” op staat. Aktas uit ook onvrede over de uitspraak, omdat zij en anderen met haar hoopten dat Mladic niet alleen voor de gebeurtenissen in Srebrenica zou worden veroordeeld, maar ook voor het geweld in omliggende gemeenten.

Op het veld staan ook Edin Karagic en zijn vrouw Enisa, die het geweld in Bosnië overleefden. Zij delen het sentiment van Aktas. Edin wijst naar een reeks vlaggen met daarop onder meer de stad Prijedor, waar 63 massagraven zijn gevonden na de oorlog. Karagic had graag gezien dat Mladic ook zou zijn veroordeeld voor het geweld daar.

Enisa had een jonge zoon en was hoogzwanger, toen Edin in 1992 naar een concentratiekamp moest. Enisa kon via Kroatië naar Nederland komen. Haar man volgde kort daarop. Hij was door het Rode Kruis hierheen gebracht.

Na de veroordeling komen enkele moeders naar buiten waarvan de echtgenoten en kinderen zijn gedood tijdens de oorlog. Een van de moeders is blij met de „gerechtigheid”, maar voegt toe dat dit niet haar man en kinderen zal teruggeven.