Linde de W. erkende toen dat ze de dood van de baby, die later de naam Ivo kreeg, op haar geweten heeft. Ze kon zich naar eigen zeggen echter niets herinneren van wat er precies is gebeurd. Volgens het OM is haar geheugenverlies geveinsd en verdringt ze de herinnering aan het gruwelijke en veelvuldige geweld waarmee de baby om het leven moet zijn gebracht. Bij het kind werden een schedelbreuk, tal van bloeduitstortingen in en rond het hoofd, in- en uitwendige letsels en sporen van verwurging geconstateerd.

Samen met haar man en de dode baby had De W. zich in de nacht van 11 op 12 april vorig jaar gemeld bij het ziekenhuis in Enschede. Vanwege de mysterieuze omstandigheden alarmeerden de artsen de politie. De vrouw werd al snel als enige verdachte gezien. Haar man was niet bij de dood van de baby betrokken geweest en was ook niet bij de bevalling aanwezig geweest.

Deskundigen denken verschillend over de vraag of De W. zich werkelijk niets kan herinneren. Volgens hen heeft een posttraumatische stressstoornis meegespeeld die ze zou hebben opgelopen bij de bevalling in 2017 van een doodgeboren kind en zou ze als gevolg daarvan in paniek hebben gehandeld. Het OM vindt dat die redenering „op drijfzand” is gebouwd, onder meer doordat ze „heel koelbloedig” zou hebben gehandeld. Zo had ze na de dood van de baby meteen alles schoongemaakt en appjes over koetjes en kalfjes met vrienden gedeeld.

Naar eigen zeggen had ze ook niet geweten dat ze zwanger was, zoals ze dat ook niet in de gaten zou hebben gehad bij de zwangerschap in 2017. Volgens het OM moet de vrouw gezien de „gemankeerde zwangerschapsrelatie” verminderd toerekeningsvatbaar worden geacht en psychische behandeling krijgen. Mede daarom ook spreekt het OM van doodslag en niet van moord, hoewel men vindt dat de vrouw moet hebben beseft wat de gevolgen konden zijn van de mishandeling van de baby.