Het mocht voor een deel van de Fransen wel met iets minder vertoon, want zo trots zijn zij niet op de erfenis van Napoleon, eerder integendeel. Voor anderen kon de buiging voor de keizer niet diep elegant genoeg zijn. Macron laveerde in zijn toespraak behendig tussen beide kampen door en benoemde zowel de positieve daden van de kleine heerser als de negatieve. Hij omschreef hem als „adelaar en monster (…), incarnatie van de vrijheid evenzeer als van politieke onderdrukking.”

Buiten kijf staat dat Napoleon zijn sporen tot ver buiten Frankrijk naliet. De ordelijke registratie van geboorten, huwelijken en achternamen hebben we aan hem te danken, evenals onze gewoonte om huizen aan de ene kant van de straat oneven nummers te geven en aan de andere kant even. We rijden rechts door Napeleon en danken ook ons eenduidige metrieke stelsel aan hem. Zijn erfenis omgeeft ons meer dan we denken.