Nog voor één dag zuurstof. Dat was het bericht dat maandagochtend kwam vanuit Herbertpur Christian Hospital in het noorden van India. „Terwijl dat ziekenhuis door de regering speciaal is aangewezen om Covidzorg te doen.”

Het nakomen van deze opdracht wordt dus moeilijk. Het ziekenhuis probeert op andere manieren aan zuurstof te komen, onder meer bij de overheid zelf. Maar garanties zijn er niet. „Overigens zijn er ook slechts drie beademingsapparaten in het ziekenhuis. Daar kunnen niet heel veel mensen mee geholpen worden.”

Herbertpur is een van de 22 ziekenhuizen in het noorden van India waarmee Tearfund contact heeft. Tien van die 22 zijn aangewezen om coronapatiënten te helpen. En overal klinken crisisgeluiden. Van Pijkeren: „Aangewezen worden als Covidziekenhuis betekent niet dat je iets krijgt. Er is tekort aan alles. De ic-bedden zijn vol. Zuurstof wordt op de zwarte markt verhandeld.”

Het valt Van Pijkeren op dat deze golf ook meer jonge mensen treft dan eerder tijdens de pandemie. „Er wordt gesproken over een Indiase variant van het virus. Die zou minder dodelijk, maar wel veel besmettelijker zijn. Misschien dat dat de verklaring is dat corona weer opvlamt in het land.”

Vorig jaar werd India vooral getroffen in de grote steden, zoals New Delhi en Mumbai. Inmiddels heerst corona ook op het platteland. „Dat is verontrustend”, meent Van Pijkeren.

Hij denkt dat er een „vals gevoel van veiligheid” is gecreëerd door de overheden. „In de eerste golf waren er veel besmettingen, maar viel de sterfte mee. Dit zou komen omdat Indiërs vertrouwd zijn met virussen. Van lieverlee zag je weer grote bijeenkomsten, zoals 
politieke rally’s, met weinig beperkingen. Wetenschappers waarschuwden wel, vergelijkbaar met wat je nu in Nederland wel ziet. Maar er was te veel maatschappelijke druk om open te gaan. 
Intussen gaat het dus toch echt mis.”

Inmiddels is er weer een lockdown in het land. „Die is door lokale overheden ingesteld. India is natuurlijk een enorm groot land, dus er is veel plaatselijk en regionaal bestuur.” Het opnieuw instellen van de beperkingen leidt echter nog niet tot een afname van de besmettingen. „Die zijn nog niet over de piek heen”, aldus Van Pijkeren.

Tearfund biedt vooral hulp via lokale projecten. „Ook in deze ramp zijn de meest kwetsbaren het eerste slachtoffer. Wij zijn bezig voedselhulp te organiseren waar die nodig is. Daarvoor trainen we lokale organisaties waarmee wij contact hebben, zoals kerken. Wij kunnen ook concreet helpen met financiering. Dat hebben we in de eerste golf ook gedaan.” Daarnaast is Van Pijkeren met zijn team actief in het delen van informatie.

Ook buitenlandse overheden bieden hulp aan. De Verenigde Staten bijvoorbeeld hebben de beperking op het exporteren van beademingsapparatuur weer laten varen. Van Pijkeren: „Die hulp is heel goed, maar is vermoedelijk toch een druppel op de gloeiende plaat. Bovendien duurt het heel lang voordat het op de juiste plek is.”