Buitenland

De belangrijkste gebeurtenissen in het leven van Arafat

De Palestijnse leider Yasser Arafat heeft gedurende zijn politieke loopbaan talrijke gebeurtenissen meegemaakt. Hieronder volgen een paar van de belangrijkste momenten in zijn leven:

ANP
11 November 2004 07:14Gewijzigd op 14 November 2020 01:51

1929: Mohammed Abdel Raouf Arafat al–Qudwa al–Husseini wordt op 24 augustus 1929 in Caïro geboren. Zelf zei Arafat, die later het pseudoniem Yasser Arafat aannam, dat hij in Jeruzalem is geboren.
1948: Arafat vecht mee in de oorlog tussen Palestijnen en joden. Als Groot–Brittannië zich terugtrekt uit Palestina en de zionisten een eigen staat oprichten, vlucht hij met duizenden Palestijnen naar Koeweit, waar hij bouwkunde gaat studeren.
1958: Arafat richt met een groep Palestijnse ballingen de Fatah–beweging op. Via een gewapende strijd willen ze de Palestijnse gebieden bevrijden.
1964: Oprichting van de Palestijnse Bevrijdingsorganisatie PLO. Begin van guerrilla–acties tegen Israël.
1969: Arafat wordt leider van de Palestijnse Bevrijdingsorganisatie PLO.
1974: De Arabische landen erkennen de PLO als enige vertegenwoordiger van de Palestijnen. Arafat spreekt voor het eerst voor de Algemene Vergadering van de Verenigde Naties.
1982: Na de Israëlische invasie in Libanon wijkt Arafat uit naar Tunesië.
1988: Een jaar na het begin van de eerste Palestijnse volksopstand (intifada) roept Arafat in Algerije de staat Palestina uit en erkent het bestaansrecht van Israël.
1993: Met de Israëlische premier Rabin en de Amerikaanse president Clinton sluit Arafat een akkoord over autonomie voor de Palestijnen.
1994: Arafat ontvang met met de Israëlische premier Rabin en de Israëlische minister van Buitenlandse Zaken Peres de Nobelprijs voor de Vrede. Na 27 jaar keert hij terug naar de Palestijnse gebieden.
1996: Arafat wordt gekozen tot president van de autonome gebieden.
2000: In Camp David mislukt het vredesoverleg tussen Clinton, Arafat en de Israëlische premier Barak. Tweede intifada na omstreden bezoek Israëlische oppositieleider Sharon aan de Tempelberg.
2001: Sharon, inmiddels premier, verbreekt de contacten met Arafat en stelt hem onder huisarrest in zijn hoofdkwartier in Ramallah.
2002: Sharon verklaart Arafat tot ’vijand van Israël’. Arafat noemt de Palestijnse zelfmoordaanslagen voor het eerst terreurdaden. Eind dat jaar accepteert hij een door de VS voorgelegd vredesplan.
2003: Arafat benoemt Mahmud Abbas als premier. Vijf maanden later wordt deze opgevolgd door Ahmed Qurei.
2004: Sharon dreigt Arafat te laten vermoorden, nadat Israël Hamasleider Yassin en zijn opvolger Rantisi heeft geëlimineerd.
Op 29 oktober verslechtert Arafats gezondheidstoestand snel. Hij blijkt een ernstige bloedafwijking te hebben en wordt per vliegtuig overgebracht naar Frankrijk, waar hij wordt opgenomen in een militair ziekenhuis bij Parijs. Na anderhalve week van geruchten, dood– en weer levendverklaringen wordt het overlijden van Arafat op donderdagmorgen 11 november officieel bevestigd door de Palestijnse minister Seab Erekat. Arafat werd 75 jaar.

RD.nl in uw mailbox?

Ontvang onze wekelijkse nieuwsbrief om op de hoogte te blijven.

Hebt u een taalfout gezien? Mail naar redactie@rd.nl

Home

Krant

Media

Puzzels

Meer