Beide burgemeestersposten waren eerst nog in handen van de regeringspartij, maar kwamen vrij als gevolg van beschuldigingen van seksueel wangedrag. Park Won-soon, de burgemeester van Seoul, maakte uiteindelijk een einde aan zijn leven. De burgemeester van de zuidelijke havenstad Busan nam ontslag.

De verkiezingen in de twee metropolen gelden als een lakmoesproef voor het huidige electorale klimaat in Zuid-Korea omdat ongeveer een kwart van de totale Zuid-Koreaanse bevolking zijn stem kon uitbrengen.

De conservatieve uitdager in Seoul versloeg zijn tegenstander van de Democratische Partij met 57,5 tegen 39,2 procent van de stemmen, en won in alle 25 districten van de miljoenenstad. De marge van de conservatieve verkiezingszege was in Busan zelfs groter met maar liefst 62,7 tegen 34,4 procent.

President Moon en zijn partij hebben met kelderende populariteitscijfers te maken vanwege een volkswoede over stijgende huizenprijzen, toenemende ongelijkheid, corruptie en seksschandalen rond hoge regeringsfunctionarissen. Dat veel Zuid-Koreanen wilden afrekenen met de Democratische Partij kwam des te sterker naar voren uit het feit dat voor het eerst meer dan 50 procent van de Zuid-Koreaanse kiezers bij het stembureau kwam opdagen voor lokale verkiezingen.