Ondernemer Jan van Werven (63) uit Oldebroek heeft een kwart eeuw moeten knokken om zijn windturbines langs de A50 van de grond te krijgen. Op één na staan ze er nu en begin mei komen ze in bedrijf.

Blikvangers zijn het. Niet alleen vanwege de plek en de hoogte (150 meter), maar vooral ook vanwege de boodschap. Geloof, hoop en liefde, staat op de eerste drie in de Engelse taal. De laatste gondel die binnenkort de lucht in gaat is aan beide zijden voorzien van de slottekst: vrede.

Uit welke hoek de wind ook waait en waar het verkeer ook vandaan komt, de woorden zijn voor iedereen op de A50 bij knooppunt Hattemerbroek zichtbaar. En dat is precies de bedoeling, vertelt Van Werven, directeur/eigenaar van de vier turbines. Zijn bedrijf, gespecialiseerd in infra en recycling, heeft hij aan drie neven overgedaan. Al zijn aandacht gaat nu uit naar het windproject waar hij al sinds de vorig eeuw mee bezig is.

„Het eerste plan was twee turbines op ons eigen terrein. Daar kregen we geen toestemming voor. Vervolgens probeerden we het met achttien windmolentjes van 0,6 megawatt (MW). Ook dat plan haalde het niet. Een nieuw initiatief met zeven turbines werd eveneens afgekeurd. En dit is het laatste project: vier molens van 3,6 MW per stuk en een tiphoogte van 150 meter. De wieken hebben een soort uilenveren, wat er voor zorgt dat ze geluidsarm zijn. Dat is nieuw.”

Tweemaal werd Van Werven teruggefloten door de Raad van State. „Iedereen kan in principe bezwaren indienen tegen een milieuvergunning. En dat is de afgelopen jaren vaak gebeurd, met name uit de omgeving van Hattem. Het volk Israël moest veertig jaar door de woestijn zwerven. Dan vallen die 25 bij mij nog wel mee. Ik bekijk het maar van de positieve kant. Doordat we zo lang moesten wachten hebben we ook kunnen profiteren van nieuwe ontwikkelingen.”

Groter, zwaarder, meer vermogen en milieuvriendelijker zijn ze inmiddels; ze staan op grondgebied van enkele agrariërs die hiervoor een interessante vergoeding krijgen. Een kleine graat in de keel vormen nog wel de twaalf 60 meter lange wieken. „Die zijn niet te recyclen. Je kunt er straks hooguit wat anders mee doen, zoals bijvoorbeeld een loopbrug van maken. In ons contract staat dat de windturbines over 25 jaar weer afgebroken moeten worden, maar wellicht is er dan ook een oplossing gevonden voor dit probleem.”

Duurzaamheid en rentmeesterschap is een belangrijke motivatie voor de energieondernemer om de windmolens te bouwen. „Ons bedrijf was ook een van de eersten met zonnepanelen op de daken. Op mijn eigen huis liggen die ook. Verder heb ik een zonneboiler en rijd ik elektrisch. Mooi zijn ze niet, die molens, maar we moeten zuinig op onze aardbol zijn.”

Niet alleen daarom voorziet hij de gondels op de turbines van de woorden, hoop, liefde en vrede. „Ik geef de molens een naam, geen nummer. Het is ook een getuigenis van wat God heeft gedaan in onze familie. Mijn dochter heeft in het verleden een ernstig auto-ongeval gehad. In het ziekenhuis liep het bloed net zo hard weer uit haar schedel als ze het kreeg toegediend. De artsen besloten de behandeling te staken. Als door een wonder stopte op dat moment ook de bloeding. Zelfs de doktoren waren er van doordrongen dat dit geen toeval was. Eerst dacht ik aan de tekst ”God is groot” en ”Jezus leeft”, maar in overleg met de familie hebben we hier voor gekozen.”

De reacties zijn overwegend positief. Eén negatieve –„Deze tekst komt Jan duur te staan”– tot vooral bemoedigend. „Ik hoop en bid dat jouw windmolens tot zegen en inspiratie voor velen mogen zijn”, schreef iemand. En een ander: „Hier rust Gods zegen op.” Of een oud-burgemeester van Elburg: „Mooi getuigenis!”. Van Werven: „Als er op deze wijze maar één mens tot God wordt gebracht, is dat al winst.”