„Ik geef mijn baan een acht, maar ik wil liever een negen of tien.” Dat zegt Bikker vaak in de veertien jaar dat ze bij telecombedrijf KPN werkt als consultant. Ze krijgt veel ruimte om van alles te doen. Maar al voelt ze zich in de zakelijke telecomwereld als een vis in het water, iets ontbreekt: zingeving. Eind 2018 besluit de inwoonster van Leiden om serieus aan de slag te gaan met haar sluimerende wens voor een andere baan. „Er kwam een reorganisatie maar ik kreeg toen ook de diagnose borstkanker.”

Dit wordt de stok achter de deur om door te zetten. Hoewel ze bij KPN ander werk zou kunnen krijgen, gaat ze onderzoeken waar haar hart ligt. „Door de behandelingen ging ik al veel minder naar KPN en keek ik anders naar mijn leven.”

Dan slaat halverwege de re-integratie het coronavirus toe in Nederland. Thuiswerken wordt de regel. „Ik heb nooit van thuiswerken gehouden, maar nu had ik geen keus.” Als ze een paar weken dag in dag uit achter de laptop aan de keukentafel zit, bedenkt ze dat dit in de toekomst misschien wel vaker gaat gebeuren.

Ontvankelijk

Het perspectief van veel meer thuiswerken en misschien maar twee dagen per week naar kantoor, spreekt Bikker niet aan. Juist dan –in juni 2020– raken de preken van haar predikant over Handelingen haar. „Wat was mijn taak in de wereld en in Gods Koninkrijk, vroeg ik mij af.” Ze wordt –al wil ze dat niet overdrijven– ontvankelijk voor een baan die ze tegenkomt.

De vacature voor hoofdcoördinator bij de Stichting Voor Elkaar Leiden en omstreken wekt Bikkers interesse. Ze wordt per 1 oktober aangenomen. De christelijke organisatie brengt mensen in contact met hulpprogramma’s als SchuldHulpMaatje, JobHulpMaatje en Hulp in Praktijk. De stichting werkt met vrijwilligers, de functie van hoofdcoördinator is betaald, en parttime: 25 uur per week.

„Behalve de spilfunctie is alles anders dan wat ik gewend was. Ook het salaris.” Haar huidige bruto-salaris is precies de helft van haar vorige salaris voor 32 uur per week. „Een paar jaar geleden deed ik een experiment of ik met de helft van m’n salaris kon leven. Dat bleek te kunnen. Ik ben alleenstaand en hoef alleen voor mijzelf te zorgen.” Al vond ze het ook spannend, zonder ander inkomen om op terug te vallen.

Nu ze Voor Elkaar Leiden runt, komt ze vaker buiten de deur. Dat bevalt goed. „Hoewel ik nu ook mensen veel digitaal spreek, heb ik nu regelmatig fysieke ontmoetingen. Tijdens wandelafspraken heb ik kennisgemaakt met mensen.”

Al maakte ze zich niet per se zorgen in het achterliggende jaar, toch sloeg soms de twijfel toe. „Begin juni had ik nog geen idee waar ik terecht zou komen. Ik herinner me nog wel een moment dat ik in tranen aan de telefoon zat met mijn voormalige leidinggevende. Ineens voelde ik me heel onzeker: wat als ik geen baan zou vinden?” Ze betwijfelt of ze bij een stichting was gaan werken, als corona er niet was geweest. „De grote wereld van een flinke organisatie trok mij eerder nog.”

Ze zocht een hoger doel in haar werk en heeft dat in Voor Elkaar Leiden gevonden. „Ik ben er dankbaar voor dat ik mijn energie, grotendeels weer terug na alle behandelingen, mag inzetten voor de medemens die het minder goed heeft.”

Serie Werk & corona

Deel 11 van een serie artikelen waarin mensen vertellen welke gevolgen de coronacrisis heeft voor hun werk.