Een zak vuil wasgoed bungelt boven de tien meter brede wastrommel. Na het indrukken van de knop zal de was 32 minuten later schoon de trommel uit komen. Maar voordat het terug kan naar de klant, wordt alles gedroogd en gevouwen of gestreken. In de bedrijfshal van ‘t Heycop is het hele proces te volgen: van sorteren en spoelen tot het maken van strakke stapels.

Nagenoeg de hele wasstraat werkt machinaal, vertelt mede-eigenaresse Elles Willemsen (41). De meest geavanceerde apparatuur is voor handen. „Alleen het sorteren van de vuile was, het ophangen van lakens in de strijkmachine en de stapels was in de karren zetten doen de medewerkers zelf.” Iedere waslading –een standaardeenheid van 40 kilo– krijgt een label met een unieke code. Dat moet kwijtraken voorkomen.

Wastobbes

Dit wasproces ging er vroeger anders aan toe bij het familiebedrijf. Willemsen: „Mijn overgrootouders begonnen in 1931 met een klein clubje personeel te wassen voor particulieren. In grote wastobbes, alles met de hand.”

In negentig jaar tijd is de wasserij in het Utrechtse dorp uitgegroeid tot middelgroot familiebedrijf met 25 medewerkers. In een normale week gaat er 60.000 kilo door de wasstraat. Bij pieken worden uitzendkrachten ingeschakeld.

Sinds januari 2020 staat Elles samen met haar broer Niels Willemsen (39) aan het roer. Elles: „Wij zijn hier als vakantiehulp begonnen.” Zij is verantwoordelijk voor de administratie, personeelszaken en het contact met klanten. De machinerie en procesverbetering zijn het pakkie-an van Niels. Twee bedrijfsleiders sturen de medewerkers aan.

Zo’n driekwart van het personeel werkt al vijftien jaar of langer bij ‘t Heycop. Sommigen zelfs al ruim veertig jaar. Willemsen: „De medewerkers zijn erg toegewijd. Als de schouders er onder gezet moeten worden, dan doen ze dat.” Een inmiddels gepensioneerde medewerkster begon op zeventienjarige leeftijd bij ‘t Heycop en haar dochter startte ook al jong bij de wasserij. „Zij heeft de plek ingenomen van haar moeder.”

Loyaliteit en continuïteit kenmerkt ook het klantenbestand. Dat telt 170 klanten uit de omgeving; op 50 kilometer afstand zit de verste klant. Het gaat voor 95 procent om hotels en restaurants. „Voor sommige klanten wassen we al jaren. De grootste worden of de meeste kilo’s wassen, is niet onze ambitie. We willen klanten tevreden maken. Krijgen we een keer een klacht, dan schrikken we helemaal.”

Door de coronamaatregelen voor de horeca ligt de wasserij momenteel het grootste deel van de week stil. Zenuwachtig is Willemsen nog niet: „Van 2009 tot 2019 groeide de omzet telkens nog.” Wel werkt ze aan risicospreiding; ‘t Heycop kreeg onlangs een dokterspraktijk en een klooster erbij als klant.

Om energie te besparen gebruikt de wasserij infraroodlicht bij het drogen. Een meting met elektromagnetische straling zorgt ervoor dat de was nooit langer gedroogd wordt dan nodig is. Een ander voorbeeld van verduurzaming is het spoelwater: dat wordt opgevangen en opnieuw gebruikt.

Niet handig

In de branche wordt milieu steeds belangrijker, aldus Willemsen. Dat merkt ze bij de milieuzones voor dieselvrachtwagens in Amsterdam en Utrecht en tijdvensters voor transport. „Bij het ophalen en wegbrengen van wasgoed loop ik daar tegenaan. Het komt vaak niet handig uit met de wensen van de klanten.”

Dat bracht het ondernemersduo bij een magazijn- en transportdienst die leveringen bundelt voor grote steden en kleine elektrische wagens gebruiken.

Voor transport naar klanten in overige plaatsen is de wasserij voorlopig nog aangewezen op de eigen bestelauto’s. „In de toekomst wil ik volledig elektrisch vervoeren. We willen bij onze leest blijven: wij zijn goed in wassen.”