„Niet meer de straat op mogen, niet meer de ziel leeglopen en het hart voller, het plantsoen liefkozen, niet meer een bezoek aan een nachtvriend en samen besluiten dat het beter wordt, het wordt beter, niet meer naar de winkel voor iets dat je bent vergeten, voor het praatje bij de kassa over hoe het halfdonker zo machtigprachtig”, luidt de eerste zin.

Het gedicht beschrijft alle dingen die we moeten missen nu we voorlopig tussen 21.00 en 04.30 uur niet meer de straat op mogen. En staat in de laatste zin stil bij hoe bijzonder deze periode is. „Ze zeggen: denk je buiten, denk de wind door je haren, de regen, denk de zomer aan je zijde, denk de dagen langer en niet versomberen, denk aan hoe je straks terugkijkt op deze tijd, aan hoe bijzonder dat we met zijn allen binnen en er doorheen zijn gekomen, denk je bij iemand die warm en zacht, denk je de avond en steeds langer licht.”