Het onderzoek werd uitgevoerd door de Bloomberg School of Public Health van de Johns Hopkins Universiteit in Baltimore (Maryland). Onderzoekers van het instituut vergeleken de sterftecijfers in Irak in de veertien maanden die voorafgingen aan de Amerikaans-Britse invasie met de cijfers van de achttien maanden daarna. Verder hebben zij in september in verschillende steden in willekeurig gekozen wijken onderzoek gedaan via huis-aan-huisinterviews.

„Ik denk dat wij nog een voorzichtige schatting maken, als wij uitgaan van 100.000 doden onder de Iraakse bevolking”, aldus Les Roberts die het onderzoek leidde. Hij noemt het algemene geweld in Irak als een van de oorzaken voor het hoge sterftecijfer, maar de belangrijkste factor vormen volgens Roberts de Amerikaanse luchtaanvallen op steden en dorpen waar de Amerikanen haarden van opstandelingen vermoeden. „Met dit onderzoek hebben wij de gevolgen aangetoond van zulke bombardementen in dichtbevolkte steden”, aldus Roberts.

Hij wijst erop dat het sterftecijfer in Irak al hoog was, mede als gevolg van de VN-sancties die in 1991 tegen Irak werden afgekondigd na de Golfoorlog. Maar de sterftecijfers na de invasie noemt Roberts „ronduit schokkend.” Eerdere schattingen gingen uit van ruim 16.000 doden onder de Iraakse bevolking en 6370 doden onder Iraks militairen. De Amerikanen verloren in dezelfde periode in Irak 1107 man door gevechtshandelingen of door ongelukken.

Roberts’ collega Gilbert Burnham benadrukte tegenover het persbureau Reuters dat het risico voor burgers op een gewelddadige dood in Irak na de invasie 58 maal hoger is dan voor de oorlog. „Het is overduidelijk hoe gevaarlijk de Amerikaanse bombardementen voor de bevolking zijn”, aldus Burnham. De Amerikanen gebruiken bombardementen vanuit de lucht vaak in steden als Fallujah, waar grondtroepen zich niet in het centrum wagen. Volgens hoofdredacteur Richard Horton van The Lancet roepen deze cijfers „ernstige vragen op voor de politieke leiders die tot deze preventieve oorlog besloten hebben.”