Het idee wordt waarschijnlijk door niemand zo scherp verwoord als door Michael Tarazi, een Palestijnse christen die opgroeide in de VS en juridisch adviseur is van de PLO. Zijn stelling is dat Israëliërs die spreken over een tweestatenoplossing eigenlijk helemaal geen oplossing willen. Wat zij de Palestijnen willen geven is geen echte staat, maar meer iets wat lijkt op een „reservaat voor Indianen in de VS”, zo zei hij voor de radio.

De Israëliërs willen volgens hem een klein gebied creëren om „de moslims en christenen te dumpen die je niet in je eigen land wil hebben.” In die staat zullen de Israëliërs de waterbronnen en landbouwgronden van de Palestijnen afgenomen hebben, hun beletten vrij naar het buitenland te reizen, hun luchtruim controleren en hen demilitariseren. Daarom kunnen de Palestijnen hun strijd voor een staat naast Israël beter staken en die vervangen door een strijd voor gelijke burgerrechten. Een kwart van de Palestijnen is volgens hem al voor een seculiere staat voor iedereen.

Tarazi stelt dat men gewoon moet erkennen dat Israël en de Palestijnse gebieden eigenlijk al functioneren als één staat. „Ze gebruiken dezelfde waterhoudende lagen, hetzelfde net van autowegen, hetzelfde elektriciteitsnet en dezelfde internationale grenzen”, schreef hij deze maand in de International Herald Tribune.

Maar Palestijnse christenen en moslims hebben niet dezelfde politieke en burgerlijke rechten als de Israëliërs. „Deze Palestijnen komen niet in aanmerking voor het Israëlische burgerschap en ze hebben geen recht mee te doen aan de Israëlische verkiezingen”, aldus de Palestijnse adviseur. In Zuid-Afrika, stelt hij, werd een dergelijk systeem apartheid genoemd.

Joodse Israëliërs hebben volgens hem niets te vrezen van de binationale staat, oftewel één staat waarin twee volken wonen. Eén staat voor iedereen tussen de Jordaan en de Middellandse Zee zal noch het Joodse karakter van het Heilige Land vernietigen, noch de Joodse historische en religieuze band met dat land in twijfel trekken. Wat de oplossing wel zal doen verdwijnen is de superieure status die de Joden nu hebben. Eén staat voor allen „zal het Heilige Land een gelijkwaardig christelijk en islamitisch karakter geven.”

Het idee van de Palestijnse advocaat is niet nieuw. Christen-Arabieren hebben zich de afgelopen eeuw beijverd voor seculiere staten in het Midden-Oosten met gelijkheid voor christenen en moslims. De in 2003 overleden Palestijnse intellectueel en christen Edward Said heeft ook gezegd dat het tweestatenmodel verworpen moet worden en dat er een staat moet komen voor Joden en Arabieren samen.

Reacties op de scherpe pen van Tarazi konden niet uitblijven. Commentatoren hebben hem verweten over het hoofd te zien dat premier Ehud Barak in 2000 de Palestijnen een eigen staat aanbood in meer dan 90 procent van de Westelijke Jordaanoever en in de hele Gazastrook. Dat een tweestatenoplossing nog niet mogelijk blijkt, is dus vooral aan de Palestijnen zelf te wijten. Zolang er geen vredesverdrag bestaat tussen Israël en de Palestijnen, is het Israëlische bestuur over de Westelijke Jordaanoever en de Gazastrook volkomen legaal.

Ook hebben commentatoren erop gewezen dat Tarazi een foute voorstelling van zaken geeft door Israël te vergelijken met een apartheidsstaat. De 1,4 miljoen Israëlische Arabieren namelijk, die zich ook wel Israëlische Palestijnen noemen, hebben als Israëlische staatsburgers dezelfde rechten als de Israëlische Joden.

De grootste kritiek op Tarazi is dat hij uiteindelijk zou streven naar de vernietiging van de staat Israël. De Arabische bevolking in Israël, de Westelijke Jordaanoever en de Gazastrook samen is namelijk al bijna net zo groot als de Joodse. Door het hoge geboorteoverschot onder de Palestijnen en door de terugkeer van de Palestijnse vluchtelingen zullen de Joodse Israëliërs snel een minderheid worden in hun eigen land en onder een islamitische meerderheid terecht komen. En dat is altijd het uiteindelijke doel geweest van de PLO.

„De positie van de PLO is nu openlijk en officieel weer zoals ze was in de jaren zestig en zeventig”, schrijft Midden-Oostendeskundige professor Barry Rubin in The Jerusalem Post. Hij gelooft dat het artikel nooit had kunnen verschijnen zonder toestemming van de PLO-leiding en dat het brede steun heeft bij het kader van deze beweging. „Haar openlijke doel is: de vernietiging van Israël.” Volgens hem zal de ’oplossing’ die Tarazi voorstaat leiden tot dagelijkse strijd, bloedvergieten en burgeroorlog.

De voorstanders van een Israëlische terugtrekking uit de Gazastrook en het grootste deel van de Westelijke Jordaanoever hebben steeds gezegd dat de terugtrekking noodzakelijk is om het Joodse en democratische karakter van Israël te waarborgen. Avraham Tal merkt in de krant Ha’aretz op dat het artikel van Tarazi dient als „waarschuwingssignaal” voor degenen die willen dat Israël blijft heersen over de Westelijke Jordaanoever en de Gazastrook. In hun fanatisme helpen ze volgens hem mee aan de vervulling van de visie van Arafat: een staat waarin de moslims in de meerderheid zijn.