„Dat komt natuurlijk door het vuurwerkverbod,” zegt hij. „Mensen willen knallen met oud en nieuw dus zoeken ze naar manieren om dat toch op een legale manier te doen. Alleen afgelopen zaterdag heb ik al meer dan honderd bussen, in allerlei soorten en maten, verkocht.”

Waar carbidschieten doorgaans in de oostelijke provincies een populaire traditie is, krijgt Ter Bruggen nu uit heel het land vragen of hij nog een bus te koop heeft. „Mensen uit Amsterdam, Rotterdam, Utrecht, noem maar op, ik kreeg zelfs een belletje uit België.”

De grote vraag naar melkbussen heeft ook gevolgen voor de prijs. Belangstellenden betalen voor een stalen exemplaar tussen de 35 en 60 euro. „Voor een aluminium bus in topconditie betalen mensen makkelijk 250 tot 300 euro,” aldus Ter Bruggen, die zelf ook een verwoed carbidschieter is en al zeven jaar dezelfde melkbus gebruikt.

Of de kopers van een melkbus deze de komende tijd ook legaal kunnen gaan gebruiken om te knallen is onzeker. 25 burgemeesters die samen het Veiligheidsberaad vormen gaan het komende maandag tijdens hun vergadering hebben over het carbidschieten rond de jaarwisseling. Ze bespreken onder meer of er landelijke maatregelen moeten komen om paal en perk te stellen aan het laten knallen van melkbussen en hoe de handhaving eruit gaat zien. Op dit moment is carbidschieten toegestaan.

Burgemeester Wouter Kolff van Dordrecht, voorzitter van de veiligheidsregio Zuid-Holland Zuid, heeft carbid binnen zijn stadsgrenzen al verboden. Meer burgemeesters voelen daarvoor. Volgens carbidkenners kan de veroorzaakte explosie zo groot zijn dat in een stedelijke omgeving de ramen uit de sponningen springen.

Carbidschieten staat op de inventaris Immaterieel Cultureel Erfgoed. Die is bedoeld om tradities door te geven naar volgende generaties. De Nederlandse regering ondertekende in 2012 het Unesco-verdrag ter bescherming van het immateriële erfgoed. Er staan ongeveer honderd tradities op de lijst.