Poffertjes maken voor de lunch en die opeten in de hangmat in de tuin. In de natuur afspreken met vrienden en op anderhalve meter afstand van elkaar een wandeling maken. Op zondagmiddag een zanguurtje houden via videoverbinding. Het zijn de kleine dingen die Marianne van der Hoek (44) uit Dordrecht helpen om de dagen goed door te komen. Voor het gesprek begint, wil ze nog wel één ding benadrukken: iedereen heeft het op zijn of haar eigen manier moeilijk met deze situatie. „Voor de singles is de eenzaamheid lastig, maar er zijn ook genoeg mensen die het zwaar hebben om hun werk met het onderwijs aan de kinderen te combineren.”

Van der Hoek werkt als clustermanager bij Careflex Zorggroep in Breda, een zorgonderneming in de complexe zorg. Het kantoor is al een paar weken op slot, dus ze werkt vanuit huis. De eerste week thuis ervaarde ze „als een koude douche.” Ze vond het lastig structuur in haar dagen te krijgen en maakte zich zorgen. „Ik was bang dat ik zelf ziek zou worden en schoot af en toe door in een gedachtencirkel. Als je alleen bent, mis je een klankbord. Je moet zelf je gedachten een halt toeroepen.”

Ze mist het contact met haar kennissen en vrienden. „Ik ben heel sociaal en heb een groot netwerk om me heen. Normaal ben ik altijd bezig, nu valt dat allemaal weg. Die eerste week zag ik alleen bij de Albert Heijn andere mensen, daar werd ik erg ongelukkig van. Maar ja... ik wilde me wel aan de regels houden.”

Inmiddels heeft Van der Hoek daar een tussenweg in gevonden. Ze spreekt een of twee keer per week af met vrienden in de natuur, om bij te praten. „Na zo’n uurtje ben ik helemaal opgeladen.” Daarnaast eet ze regelmatig samen met haar buurvrouw. „In de huiskamer met een bord op schoot, op anderhalve meter afstand.” Ze belt met collega’s, houdt een Bijbelkring via de videobelapp Skype en heeft sowieso veel online contact met vrienden. Iedere zondagmiddag om twee uur logt haar groep vrienden in voor een zanguurtje. „Hun kinderen zijn er dan ook bij. Via de app geven we nummers aan elkaar door en dan zingen we thuis met z’n allen mee.”

Na de eerste lastige week is de structuur in haar werkdagen terug. „Ik zet om negen uur mijn computer aan en ga met een glas thee erbij aan de slag. Tussendoor probeer ik wat leuke dingen te doen, bijvoorbeeld poffertjes bakken voor de lunch. Daar heb ik nu toch de tijd voor. En ik zorg voor afwisseling. Als ik een telefoongesprek moet voeren met een collega, doe ik mijn oortjes in en ga ik ondertussen in de tuin werken, de tegels ontdoen van onkruid.” Lachend: „Ik waarschuw wel dat ze gekke geluiden op de achtergrond kunnen horen.”

Van der Hoek vindt het belangrijk om ook de positieve kanten van het alleen thuisblijven in te zien. „Je gaat filteren en komt erachter wat nu echt belangrijk is in het leven. Ik ging altijd maar door met hollen en draven, maar zo belangrijk was dat allemaal niet. De wereld schudt en kraakt aan alle kanten, maar God is en blijft er altijd. Laten we alsjeblieft op Hem vertrouwen.”

Ze adviseert andere mensen die soms moeite hebben met het alleen zijn om die kwetsbaarheid aan te gaan. „Je mag je soms eenzaam voelen, daar is niets mis mee. En als je je heel naar voelt, ga dan iets goeds doen voor een ander. Dat leidt af van je eenzaamheid.”

Alleenstaande vaker eenzaam

Alleenstaanden voelen zich eenzamer door de coronacrisis. Dat bleek vorige week uit onderzoek van onderzoeksbureau I&O Research in samenwerking met de Universiteit Twente.

Aan de peiling deden 2342 volwassen Nederlanders mee. Gemiddeld zou een kwart van de bevolking zich op dit moment eenzamer voelen door de sociale isolatie.

Uit het onderzoek bleek dat mensen die alleen wonen (35 procent) of alleen met kinderen (31 procent) relatief eenzamer zijn dan Nederlanders die met of zonder kinderen samenwonen.

Volgens de onderzoekers is het daarnaast opvallend dat de helft van de jongeren tussen de 18 en 25 jaar zich eenzamer voelt in deze tijden van corona.