Tijdens de twintigwekenecho kregen Arieta Blaak (34) en haar man Aart Blaak (37) het slechte nieuws te horen. „De gynaecoloog zei: Uw kindje leeft niet meer. Dat nieuws kwam als een donderslag bij heldere hemel. Ik had de baby net nog voelen bewegen. Tenminste, dat dacht ik”, zegt Arieta.

Het is 2012 en ze is voor de derde keer zwanger. Het echtpaar heeft al een zoontje van twee jaar met de naam Joas. De tweede zwangerschap blijkt buitenbaarmoederlijk en Arieta komt met een gesprongen eileider in het ziekenhuis terecht. „Daarom was de derde keer heel spannend. We vroegen ons af of het kindje deze keer wel op de goede plek zat. Maar alle echo’s waren goed. Tot die twintigwekenecho dus.”

Wat er met de baby aan de hand was, weten de artsen niet. Er zijn onderzoeken gedaan, maar daar kwam niets uit. „Ze denken dat het misschien een ernstig gehandicapt kindje is geweest. Meestal overlijdt zo’n baby tijdens de eerste drie maanden van de zwangerschap. Hij heeft het lang volgehouden.”

In het ziekenhuis bevalt ze van een jongetje. Ruim twintig weken oud. Het echtpaar geeft hem de naam Daniël. Dat was niet de naam die ze oorspronkelijk in gedachten hadden. „We hebben er bewust voor gekozen. De betekenis van die naam is dat de Heere regeert, en zo ervaarden mijn man en ik dat heel sterk. Ook later zijn we bewaard gebleven voor boosheid of opstandigheid.”

Na de bevalling hebben ze hem samen vastgehouden. „Hij was heel klein, hij paste in je handpalm.”

Daniël is begraven op de begraafplaats in Amersfoort, in aanwezigheid van familie en goede vrienden. Ook Joas was erbij. „Hoe jong hij ook was, hij herinnert zich die dag nog.”

Al snel is Arieta weer zwanger. Tijdens de zwangerschap maakt ze zich voortdurend zorgen; ze is bang dat het weer mis gaat. Gelukkig denken de verloskundigen mee. „Ik mocht wanneer ik maar wilde langskomen om een echo te laten maken, en ik had een apparaatje om thuis de hartslag van de baby te kunnen horen.”

Een jaar na de geboorte van hun derde zoontje Levi stort Arieta in. „Het bleek te veel, alles wat er gebeurd was kwam eruit. Er volgde een moeilijke ziekteperiode. Gesprekken met een psycholoog hebben me geholpen met de rouwverwerking.”

Gemeentehuis

Sinds dit jaar is het mogelijk om levenloos geboren kinderen te laten registreren bij de Basisregistratie Personen. Het gezin Blaak heeft dat ook gedaan. „Vooral voor mijn man was dat belangrijk. Hij vond het vervelend om websites als mijnoverheid.nl te openen en dan niet de naam van Daniël in het overzicht te zien. Hij hoort er in het rijtje bij.”

Samen met hun kinderen Joas (inmiddels 10), Levi (6) en Loïs (2) hebben ze hem bij het gemeentehuis officieel laten registreren. „Na afloop zei mijn man trots: Ik heb mijn zoon aangegeven. Dat trof mij erg.”

Ze heeft het verlies een plek gegeven, al komt het regelmatig weer naar boven. Bijvoorbeeld bij een kraambezoek, de verjaardag van een van de kinderen of bij een doopdienst. „Ik merk dan wel dat je een onbesproken lijntje hebt met mensen in de kerk die het ook meegemaakt hebben. Dan kijk je elkaar even aan.”

Ze gaan af en toe met het hele gezin naar de begraafplaats om het grafje van Daniël te bezoeken. „De kinderen zijn er op hun eigen manier mee bezig. Dan vragen ze of hij nu hun oudere broertje of jongere broertje is.”

Arieta blijft het lastig vinden als mensen vragen hoeveel kinderen ze heeft. „Je wilt er niet altijd over beginnen, zeker niet bij mensen die je helemaal niet kent. Dan moet je weer het hele verhaal vertellen. Soms antwoord ik dan: drie kinderen. Maar dat voelt wel alsof ik Daniël tekort doe. Dus zeg ik zijn naam er in mijn hoofd altijd bij.”

serie Op de grens van oud naar nieuw

Betrokkenen bij het nieuws van 2019 blikken terug, terwijl anderen juist vooruitkijken. Dinsdag deel 2.