Cites, de internationale conventie voor de handel in bedreigde diersoorten, heeft een verzoek van Zuid-Afrika en Namibië om jaarlijks een handvol van deze dieren dood te schieten, goedgekeurd. Elk land mag per jaar vijf zwarte neushoorns laten neerschieten door jagers. Daardoor wordt de zwarte neushoorn opnieuw bedreigd, vinden natuurbeschermers. Zij spreken er schande van dat nota bene een organisaties als Cites dit kon toestaan. Maar volgens Zuid-Afrika en Namibië gaat het hier om een maatregel die de toekomst van de zwarte neushoorn juist veiligstelt. De neushoorn is om zijn hoorn een geliefde prooi van stropers.

In het Verre Oosten geldt de hoorn van de ”rhino” als middel dat de geslachtsdrift prikkelt, een eeuwenoude voorloper van Viagra dus, terwijl in het Midden-Oosten al honderden jaren het heft van de doorsnee dolk uit de hoorn van de neushoorn wordt gemaakt. Ook witte neushoorns zijn er het slachtoffer van, maar hun aantal is vele malen groter dan dat van hun zeldzame zwarte soortgenoot.

De zwarte neushoorn is de laatste twintig jaar nagenoeg uitgestorven: halverwege de jaren negentig waren er slechts 2400 van deze dieren over, terwijl de populatie in de jaren zeventig nog 65.000 zwarte neushoorns telde.

Op dit moment wordt hun aantal geschat op 3600, een stijgende lijn dus, dankzij het jachtverbod dat Cites in 1995 instelde. Maar ook doordat met name Zuid-Afrika een effectief wildbeheerbeleid voert en steeds harder optreedt tegen stropers. Stropers van neushoorns doden het dier, hakken de hoorn van de neus en laten het kadaver gewoon liggen. Zuid-Afrika en Namibië zeggen dat er alleen jacht wordt gemaakt op oude mannetjesdieren.

„Die doen niet meer aan paren. Maar ze vallen wel jonge mannetjes aan als die willen paren met de vrouwtjes in de groep, waardoor er bij sommige groepen geen sprake meer is van voortplanting of uitbreiding van de kudde”, zegt Malan Lindeque van het ministerie van Milieu in Namibië. Zuid-Afrika vroeg aanvankelijk toestemming voor het jaarlijks afschieten van tien zwarte neushoorns, maar verlaagde dit aantal na protesten van milieubewegingen in vijf.

Zuid-Afrika laat de jacht op de vijf neushoorns over aan voornamelijk Amerikaanse of Duitse jagers op groot wild, die bereid zijn tienduizenden dollars te betalen voor de kans een neushoorn te schieten. Het geld gebruikt Zuid-Afrika voor wildheer. Hetzelfde gebeurt met de opbrengst van de jacht op luipaarden. Zuid-Afrika mag nu van Cites elk jaar 150 luipaarden neerschieten en Namibië 250.

Cites heeft hiermee de toegestane aantallen verdubbeld, omdat beide landen er in zijn geslaagd de luipaardbevolking aanzienlijk te laten groeien. De neushoorn en de luipaard zijn twee van Afrika’s ”Big Five”. De andere grote wilde dieren zijn de leeuw, de buffel en de olifant.