De pagina’s waren al langer bekend bij de Anne Frank Stichting, maar lange tijd was het niet mogelijk om de tekst op de afgeplakte bladzijden 78 en 79 te lezen. Het gaat onder meer om schunnige moppen die het destijds dertienjarige Joodse meisje schreef op 28 september 1942.

Op de eerste pagina zijn enkele woorden door haar zodanig doorgestreept dat ze niet meer leesbaar zijn. Vervolgens schrijft ze: ,Deze verknoeide bladzijde zal ik maar benutten om ‘schunnige’ moppen op te schrijven.‘’ Op de tweede pagina schreef ze over seksualiteit en het bestaan van prostitutie.

De stichting ontdekte de afgeplakte pagina’s in 2001 tijdens het scannen van de manuscripten. Met behulp van het Huygens Instituut voor Nederlandse Geschiedenis, dat historische teksten en bronnen onderzoekt met moderne technologieën, is de tekst leesbaar gemaakt.

Volgens Peter de Bruijn, onderzoeker van het instituut, is het ,met zekerheid grenzende waarschijnlijkheid’’ dat Anne Frank de pagina’s zelf heeft afgeplakt.

Leopold benadrukte dat de stichting zich verplicht voelt om de afgeplakte teksten openbaar te maken. ,Het dagboek van Anne Frank wordt door miljoenen mensen gelezen. We vinden dat we nieuwe informatie moeten delen." Volgens hem zijn al eerder teksten door haar vader naar buiten gebracht die ze liever niet had willen publiceren.

Frank van Vree, directeur van het Instituut voor Oorlogs-, Holocaust- en Genocidestudies (NIOD), zei zich ,terdege bewust te zijn van de paradoxale betekenis’’ van de tekst. De moppen die ze schreef zijn volgens hem klassiekers. ,Ze maken duidelijk dat Anne, met al haar gaven, vooral ook een gewoon meisje was.‘’

Anne Frank schreef haar dagboek tijdens de Tweede Wereldoorlog, toen ze samen met haar zus en ouders ondergedoken zat in een achterhuis aan de Prinsengracht in Amsterdam. In 1944 werden ze verraden en gearresteerd. Anne stierf uiteindelijk in het concentratiekamp Bergen-Belsen.