Israël wil van de Eritrese en Sudanese migranten af. Voor hen gebruiken de ministers het denigrerende woord ”infiltranten”. Begin deze maand zou een nieuwe regeling ingaan voor de ongetrouwde mannen onder hen. Ze kregen de keus: of naar de gevangenis of naar Rwanda. Maar Rwanda ontkende dat het een akkoord had gesloten met Israël om de gedeporteerden op te vangen.

Israël voerde intussen overleg met de Hoge Commissaris voor de Vluchtelingen van de VN. Ze bereikten een akkoord, dat de premier maandag bekendmaakte. Westerse landen zouden de helft van de immigranten opvangen. De andere helft zou in Israël de status van „tijdelijk ingezetene” krijgen. Iemand die deze status heeft, beschikt over een verblijfs- en werkvergunning. De Eritreeërs en Sudanezen zouden in kibboetsim en mosjavim kunnen werken.

Onmiddellijk stond rechts op de achterste benen. Minister Naftali Bennett van Onderwijs en leider van het ultranationalistische Joodse Huis, beweerde op Twitter dat de deal „Israël in een paradijs voor infiltranten zal veranderen.” Hij noemde het akkoord een capitulatie voor de leugenachtige campagne van de media. Die had namelijk gewezen op de grote gevaren die de deportatie meebrengt voor welzijn en leven van de migranten in Afrika.

Oud-minister Gideon Sa’ar van de Likudpartij liet eveneens fel van zich horen. Hij sprak in The Times of Israel van een „ernstige fout” om de „meeste infiltranten” in Israël te laten. Het besluit duidde volgens hem op „zwakheid, verloochening van soevereiniteit en aanmoediging van illegale immigratie.” Nu is dat laatste argument niet erg sterk, want Israël heeft de grens met Egypte hermetisch met een hekwerk afgesloten.

Het gewone volk ging op de Facebookpagina van Netanyahu tekeer. En van hen moet de Likudleider het hebben. Een delegatie uit Tel Aviv, waar de meeste migranten verblijven, deed beklag bij de premier. Tot overmaat van ramp voor Netanyahu waren de door hem zo verfoeide mensenrechtenorganisaties en linkse parlementariërs vol lof over de oplossing.

Netanyahu blies het plan daarop af. Het was duidelijk dat hij de woede van rechts had onderschat. De premier wees het Nieuw Israël Fonds aan als de schuldige. Deze belangrijke financier van Israëlische mensenrechtengroepen was er volgens hem voor verantwoordelijk dat Rwanda het plan annuleerde. Maar directeur Mickey Gitzin ontkende dat zijn organisatie druk op Rwanda heeft uitgeoefend. Het heeft wel mensen gesteund die asiel zochten in Israël.

Nu zijn we weer terug bij af. Het detentiecentrum voor migranten in de Negev, Holot, is gesloten. Enkele tientallen migranten die al in de gevangenis waren beland, zijn weer vrijgelaten. De overige ruim 200 migranten volgen waarschijnlijk over een paar dagen. Ze keren terug naar het verpauperde en verwaarloosde Zuid-Tel Aviv.

De enige hoop die nog rest is dat Netanyahu leiderschap gaat tonen en de overeenkomst alsnog uitvoert. En dat hij zijn aanhangers duidelijk vertelt dat zij niet altijd hun zin kunnen doordrijven.