Ondanks brede steun geen soelaas voor eenverdiener
Hoewel voor het eerst een ruime meerderheid in de Tweede Kamer vindt dat de fiscale kloof tussen eenverdieners en tweeverdieners kleiner moet worden, lijkt dat de komende jaren niet te gaan gebeuren.
Woensdagavond bleek tijdens het slotdebat over het belastingplan dat noch CDA, noch ChristenUnie van zins is een door SGP-Kamerlid Dijkgraaf ingediende motie te steunen, die het kabinet vraagt werk te maken van het verkleinen van die kloof. Voor eenverdieners, die nu tot wel zes keer meer belasting betalen dan tweeverdieners met hetzelfde gezinsinkomen, ontstaat zo de uiterst wrange situatie dat, hoewel er voor het eerst een ferme meerderheid in de Kamer is die meent dat de kloof te groot geworden is, er alsnog niets aan zal veranderen.
Meerderheid
Zo’n meerderheid was er in de Eerste Kamer al. De Senaat nam in 2015 de motie-Schalk aan, die het kabinet tevergeefs opriep het verschil tussen een- en tweeverdieners te verkleinen. Sinds GroenLinks deze week onomwonden adhesie betuigde aan de eenverdiener is die meerderheid er –althans op papier– óók in de Tweede Kamer. SGP, CDA, CU, SP, 50PLUS, PvdD, DENK en dus ook GL spraken al eens uit het verschil in belastingdruk te groot te vinden: samen goed voor 87 zetels.
Desalniettemin zal die meerderheid donderdagmiddag bij de stemmingen niet worden geïncasseerd, aangezien twee voorstanders (CDA en CU) op dit moment in een coalitie zitten met twee felle tegenstanders van de verkleining van de kloof: VVD en D66. Druk vanuit die partijen zorgde er woensdagavond voor dat CDA en CU de SGP-motie niet ondertekenden, maar met een eigen, vagere motie kwamen die het kabinet oproept jaarlijks de verschillen in belastingdruk te berekenen.
Kort daarna werd zelfs díé motie door staatssecretaris Snel (Financiën) ontraden. De D66’er, die aangaf de 700 brieven van eenverdieners die hij dinsdag van de SGP kreeg „een beetje te hebben doorgebladerd”, meent dat dit kabinet „eigenlijk al veel doet” voor eenverdieners. „Dit kabinet doet evenveel als in de laatste achttien jaar in totaal voor hen is gebeurd. Ik vind dus dat we de volumeknop al flink hebben opengezet.” Harder wil Snel die knop dan ook niet zetten en dus ontraadde hij de motie van Dijkgraaf. Waarmee hij de constructieve houding van de SGP richting het kabinet –dat de kleinst mogelijke meerderheid bezit– in de waagschaal stelde.
Bezigheidstherapie
Dijkgraaf wierp Snel voor de voeten dat, hoewel de koopkracht van eenverdieners zich voor het eerst weer positief ontwikkelt, de kloof met tweeverdieners „levensgroot” blijft en de komende jaren zelfs nog oploopt. Ook refereerde hij aan de woorden van premier Rutte, die gezegd had dit probleem te zien en dat de deur van de Trêveszaal daarom „openstond.” Dijkgraaf: „Die deur blijkt nu dus al dicht te zitten voor een verzoek om simpelweg opties in kaart te brengen. U zegt dus: Ammenooitniet, deze kabinetsperiode doen we niets extra’s. Dat is dan helder. U mag die deur ook dichtgooien. Maar dan zit-ie wel dicht.” Want praten moet volgens hem wel ergens toe leiden. „De SGP zit niet te wachten op bezigheidstherapie in de Trêveszaal.”
