Kohl was de langstregerende Duitse bondskanselier aller tijden. De christendemocraat leidde het land 16 jaar lang, nadat zijn sociaaldemocratische voorganger Helmut Schmidt in 1982 had moeten aftreden.

Helmut Kohl werd op 3 april 1930 in Ludwigshafen geboren als zoon van een rooms-katholieke ambtenaar. Al op 39-jarige leeftijd werd hij premier van de deelstaat Rijnland-Palts. Vier jaar later werd hij daarnaast voorzitter van de CDU. In 1976 werd Kohl voorzitter van de CDU/CSU-fractie in de Bondsdag tot aan zijn succesvolle machtsovername in 1982.

Al snel hamerde hij op eenwording van West- en Oost-Duitsland, die toen nog gescheiden waren door een muur. „De wil tot eenheid van onze (Duitse) natie is op den duur sterker dan muur en prikkeldraad”, waarschuwde hij al voor 1989.

Na de Duitse hereniging in oktober 1990 had Kohl nog één groot doel: de eenwording van Europa. Hij was, samen met de Fransen, de grote motor achter de euro. De Europese Unie benoemde hem in 1998 tot Europees ereburger.

Dat jaar probeerde Kohl herkozen te worden als bondskanselier, maar hij moest plaatsmaken voor de sociaaldemocraat Gerhard Schröder. Toen in 1999 bleek dat de partij honderden miljoenen marken had verzameld op geheime Zwitserse rekeningen, moest hij het erevoorzitterschap van de CDU inleveren.

In 2001 pleegde zijn vrouw zelfmoord, omdat ze de pijn van een lichtallergie niet meer verdroeg.

Kohl hertrouwde met een 35 jaar jongere vrouw en het leek een troost dat zijn voormalige assistente Angela Merkel in 2005 bondskanselier werd. Hij raakte echter teleurgesteld in haar toen ze op de rem trapte bij de leningen aan het noodlijdende Griekenland. „Ze maakt mijn Europa kapot”, klaagde hij in 2011. Kohl kwakkelde toen al met zijn gezondheid.

In 2008 kwam hij ten val en liep hij hersenletsel op. Sindsdien zat hij in een rolstoel.