Ook uitslag verkiezingen Amerikaanse Senaat laat mogelijk nog lang op zich wachten
Niet alleen de verkiezing van de Amerikaanse president is spannend – ook die voor de Senaat. Denkbaar is dat de definitieve uitslag ook daar nog weken op zich laat wachten.
Beide partijen zijn inmiddels zeker van 48 van de 100 zetels. De Republikeinen rekenen erop dat zij in Alaska aan het langste eind zullen trekken. Daarnaast wordt er nog geteld in North Carolina, waar het spannend is of de zittende Republikein Thom Tillis zal winnen of door zijn Democratische uitdager Cal Cunningham wordt verslagen. Tillis had vrijdagmorgen een kleine voorsprong.
De meeste aandacht gaat echter uit naar Georgia. Daar komt een herhaling van de Senaatsverkiezing. De regel in die staat is dat de winnaar de absolute meerderheid moet hebben om de Senaatszetel op te eisen. Inmiddels is duidelijk dat de zittende Republikein David Perdue die meerderheid niet heeft. In januari mogen de kiezers in Georgia daarom bepalen of de Republikein de komende zes jaar de staat in de Senaat vertegenwoordigt, of door de Democraat Jon Ossoff wordt vervangen.
Wanneer de resterende vier zetels gelijk onder de twee partijen worden verdeeld, ontstaat de situatie dat beide vijftig zetels bezetten. Dat kan ertoe leiden dat bij belangrijke thema’s de stemmen staken. Dan heeft de partij van de president een voordeel. In dat geval stemt de vicepresident mee en die geeft dan de doorslag.
De Senaat heeft een belangrijke rol in bijvoorbeeld de benoeming van rechters en ministers. Omdat niet is uitgesloten dat de Republikeinen in de Senaat toch de meerderheid behouden, is hun leider Mitch McConnell begonnen met het voorbereiden van een strategie voor het geval Joe Biden als winnaar uit de bus komt. Belangrijk speerpunt is: hoe om te gaan met het benoemen van ministers die door Biden worden voorgedragen? Bronnen dicht bij McConnell stellen dat de doorgewinterde politicus van plan is al te progressieve voordrachten te blokkeren en Biden zo te dwingen gematigde kandidaten naar voren te schuiven. Onder meer voormalig presidentskandidaten Bernie Sanders en Elizabeth Warren zouden hiervan de dupe kunnen zijn.
Dit zal de Democraat in conflict brengen met zijn eigen achterban. Tegelijk is het de vraag of Biden zelf heel graag zeer progressieve ministers wil benoemen, aangezien hij tot de gematigde vleugel van de partij behoort. Mogelijk geeft dit hem een geldig excuus om gematigde kandidaten voor te dragen die dichter bij hem staan. Dit alles uiteraard onder het voorbehoud van de verkiezingsuitslag.
Zoals verwacht behielden de Democraten de meerderheid in het Huis van Afgevaardigden. Dat was ook verwacht. Wel verliezen ze zeker zes zetels aan de Republikeinen. Omdat om de twee jaar alle leden van het Huis opnieuw verkiesbaar zijn, was de vraag of progressieve jonge Democraten die twee jaar geleden hun opwachting maakten, hun positie konden behouden.
Dat blijkt het geval. Zo is zowel de New Yorkse Alexandria Ocasio-Cortez –min of meer het gezicht van die ‘linkse golf’– als Ilhan Omar, de jonge vrouw van Somalische afkomst uit Minnesota, herkozen. Beiden zijn sinds hun aantreden erg actief in de media. Dat leidde soms tot irritatie bij de oudere garde van de Democraten.