Column (Wim van Egdom): Uitzicht over water
Niet is makkelijker –en goedkoper– dan zaken belachelijk te maken waar je geen verstand van hebt. Dat is dan ook absoluut niet de bedoeling van dit stukje. Maar soms valt het niet mee om bepaalde processen met droge ogen aan te zien.
Zo is het stadsbestuur van m’n woonplaats al jaren bezig een oude beek in het centrum bovengronds te brengen. Een mooi project dat m’n hartelijke instemming heeft. Inmiddels zijn ze gevorderd tot ‘mijn’ straat en daar wordt nu sinds maart met man en macht gewerkt om het water weer te laten stromen.
Het begon met graven. Alle begrip natuurlijk. Een immens ingewikkeld stelsel van kabels werd blootgelegd en die moesten eerst verlegd worden voor de betonnen bakken voor het beekje geplaatst zouden kunnen worden. Graafmachines kwamen en gingen en tal van bouwlieden deden moeilijk en interessant werk. M’n buurman en ik konden het vanuit onze huiskamers allemaal volgen en na een paar weken viel ons op dat de straten en stoepen wel heel vaak gesloten en weer geopend werden. Omdat Nederland in het voorjaar voor een groot deel op slot ging door corona, dachten we nog even aan leveringsproblemen. Maar dat leek, gezien de werkwijze, erg onwaarschijnlijk.
April brak aan en ook in die maand ging de grond telkens open en weer dicht.
En in mei en juni ook.
En in juli en augustus meer van hetzelfde.
En nog in de verste verte geen zicht op een beek.
Toen ging begin september de telefoon. M’n buurman. „Kijk door het raam”, riep hij. „Daar is de bak voor de beek.” Een immense kraan tilde de betonnen blokken van een enorme vrachtwagen op hun plaats. Het duurde twee dagen en toen lag, na zes maanden voorbereiding, de beek er. Nou ja, de betonnen bedding.
Inmiddels is het oktober. En als je ziet hoe traag er nu gewerkt wordt, zal er nog heel, heel veel water door de Rijn moeten stromen voordat er water door ‘onze’ beek loopt.
Ik troost me al maanden met de gedachte dat ik, zonder te verhuizen, nu toch aan het water kom te wonen. En daarmee kan er weer een zinnetje toegevoegd worden aan de omschrijving van m’n appartement. „Prachtig, onbelemmerd uitzicht over water”, bijvoorbeeld. Dat scheelt al snel weer enkele tienduizenden euro’s in de vraagprijs. En dat die beek niet heel veel breder is dan een meter, dat doet weinig terzake. Water is water.
