Te dikke mensen hebben recht op een uitkering. Schoonmoeders moeten worden gerespecteerd. Honden mogen niet te hard blaffen. Het zijn een paar recente uitspraken van het hof van cassatie, het hoogste gerechtshof in Italië.

Het hof heeft een naam hoog te houden als het gaat om meningen over de meest gedetailleerde zaken. Deze hoge rechtbank heeft de bevoegdheid uitspraken van lagere hoven te vernietigen en tot een nieuw vonnis te komen, inclusief het intrekken of opleggen van sancties.

Vorige maand wekte het hof verbazing door een vrouw gelijk te geven in haar eis om een uitkering, omdat ze wegens haar omvang ongeschikt zou zijn om te werken. De vrouw is niet langer dan 1,50 meter, maar weegt maar liefst 130 kilo. Haar dokter had haar in het civiel geding omschreven als iemand met „olifantenheupen.” De staat moet haar nu 900 euro per maand betalen. De uitspraak kan leiden tot ernstige financiële gevolgen voor de overheid.

In Italië neemt overgewicht toe, en daarmee het aantal gevallen van extreme dikte waarbij iemand zich nauwelijks kan bewegen. Niet minder dan 16 miljoen Italianen worden als te dik beschouwd. Relatief de meesten zijn terug te vinden in de jongste leeftijdscategorie. Sterker nog: Italiaanse schoolkinderen zijn de dikste van Europa. Een op de drie weegt te veel.

Het ministerie van Welzijn studeert nu op het aanpassen van nieuwe invaliditeitsnormen wegens overgewicht. Het gulle gebaar van het hof is opvallend omdat uitkeringen in Italië zeer mager zijn. Het bedrag is bovendien even hoog als het maandsalaris van een fabrieksarbeider of een beginnende buschauffeur.

Het hof van cassatie boog zich onlangs ook over het lot van schoonmoeders. Een man die zijn auto had geparkeerd voor het huis van zijn schoonmoeder en haar naam riep, heeft zich volgens de hoogste rechters schuldig gemaakt aan bedreiging. Achtergrond van het verhaal is dat de man zijn schoonmoeder de schuld geeft van het mislukken van zijn huwelijk. Sindsdien moeten van rechtswege schoonmoeders worden gerespecteerd. Grappen over hen mogen nog wel worden gemaakt.

Maar van dergelijk respect zijn de vrouwen die straatkatten verzorgen, uitgesloten. In Italië is het gebruikelijk dat zwerfkatten -waarvan er zo’n 1,5 miljoen rondlopen- worden gevoerd door buurtbewoners, veelal alleenstaande vrouwen op leeftijd met een bijstandsuitkering.

Deze zogenaamde ”gattare”, katvrouwen, roepen bij medebewoners veel ergernis op doordat de kolonies katten die ze aantrekken veel overlast geven. De hoogste rechters konden zich daarin verplaatsen en bepaalden dat een gattara die door haar buurvrouw wordt uitgescholden, dat aan zichzelf te wijten heeft. In het vervolg doet schelden in dit geval ook financieel geen pijn.

Maar van dierenleed houdt de rechtbank niet. Een huisdier kwellen zonder het te verwonden, is hoe dan ook een misdrijf. De eerste die dat ervoer, was een Siciliaanse man die 5000 euro moet betalen wegens het treiteren van zijn hond. De motivering: „Voor een schepsel is psychologisch lijden voldoende om een trauma op te lopen.”

Hondenbezitters moeten ook het geblaf van hun hond in de gaten houden. Als dat te hard is, riskeren ze een boete. Dat bleek weer uit een vonnis waarbij een boer op het platteland niet had gerekend op een verre buur, die klaagde over het volume van het hondengeblaf.

Het hof van cassatie doet ook graag uitspraken in man-vrouwverhoudingen. Een paar jaar geleden vond het hof dat het wel door de beugel kon als een vrouw een tik tegen haar billen kreeg als het „kort en spontaan” gebeurde. Maar vorig jaar werd die beslissing herroepen. Het eerste slachtoffer van de nieuwe norm was Michele Annunziata, die voor tik was aangeklaagd door drie van zijn vrouwelijke medewerkers. Het beroep van Annunziata? Rechter van het hof van cassatie.