Column (Wim van Egdom): Het oude normaal
We zouden het allemaal anders gaan doen. De coronacrisis had ons zo veel nieuwe inzichten opgeleverd dat het oude normaal nooit meer zou terugkomen. Dat was zo’n beetje de publieke opinie, de afgelopen maanden, toen we allang blij waren dat er op ic’s niet gekozen hoefde te worden tussen patiënten.
Maar hoe gaat dat? Als de angst voor het virus afneemt, lijkt het oude normaal toch veel dichterbij te liggen dan het nieuwe. En eerlijk gezegd: op tal van terreinen hoop ook ik dat het nieuwe normaal nooit normaal zal worden.
Toch zijn er, volgens een gezaghebbende krant, al bedrijven die, in het kader van dat nieuwe normaal, hun kantoorgebouwen hebben afgestoten. Thuiswerken gaat net zo goed en het is voor alles beter, stellen ze. Minder kosten, meer werkbare uren, minder files. De achterliggende tijd zou ons ook geleerd hebben dat je bij vergaderingen helemaal niet fysiek bij elkaar hoeft te zitten. Via het beeldscherm gaat het overleg net zo goed.
Nu ben ik een fan van thuiswerken, maar aan dat jubelen over videovergaderingen doe ik niet mee. Eerder heb ik hier al geschreven dat voor mij het vergaderen via het scherm voelt als het varen in een dichte mist.
Een paar weken terug deed m’n coach het hartelijke voorstel om met elkaar te videobellen. Ik verslikte me bijna toen ik haar mail las. Normaal gesproken ben ik niet zo beslist en denk ik een keer of tien na hoe een weigering overkomt en of de geweigerde me erna nog wel aardig zal vinden. Maar deze keer was mijn afwijzing er onmiddellijk en verstuurde ik de bijna botte mail zonder hem nog een keer na te lezen. Tot verrassing van m’n coach, die vervolgens meende te kunnen concluderen dat ik door dit akkefietje had geleerd onomwonden te zeggen dat ik iets niet wilde. Sja, zo bezien kan dus zelfs het niet hebben van een sessie als vooruitgang worden bijgeboekt. En misschien dacht ze zelfs wel aan het sturen van een rekening voor een mailsessie. Helemaal geen rare gedachte trouwens in deze coronatijden.
Terug naar de actualiteit. Zo zag ik een verslag van de laatste videotop van de EU-leiders. Die had geen enkel resultaat opgeleverd. Nu zou het verrassender zijn als een Europese top al na één sessie wél resultaat opleverde, maar wat erbij gezegd werd, sterkte me opnieuw in m’n overtuiging. Het wachten is op een fysieke ontmoeting van de regeringsleiders in Brussel, zo stelden analisten. Zonder zo’n bijeenkomst komt er geen akkoord.
Dat had ik ze dus vooraf wel kunnen vertellen.