Het kabinet werkt aan compensatieregelingen voor getroffen ouders. Als zij gedupeerd zijn door ‘institutionele vooringenomenheid’ bij de Belastingdienst, krijgen zij compensatie. Maar ze kunnen bijvoorbeeld ook een tegemoetkoming krijgen omdat ze geraakt zijn door de hardheid van het toeslagenstelsel: als bijvoorbeeld één van de opgegeven gegevens niet klopte, moesten zij alle ontvangen toeslagen terugbetalen aan de dienst. Maar voor veel ouders is het vooral erg onduidelijk.

Dulce Gonçalves Tavares vertelde dat haar zaak vergelijkbaar was met de CAF11-zaak, die onderwerp is geweest van veel onderzoek. De meeste van de ouders in die zaak worden gecompenseerd, en ook Gonçalves Tavares zou daar aanspraak op kunnen maken, is haar verteld. Toch kreeg ze later een brief dat ze niet in aanmerking komt voor compensatie. Eerst werd haar nog beloofd dat het allemaal anders zou gaan. „En ineens waren er weer donkere wolken.”

„Het vertrouwen is echt weg”, zegt Tamara de Haas, een andere getroffen ouder. „Het vertrouwen is zo ver te zoeken dat mensen zeggen: ik geef het op, ik stap eruit. Ze zeggen: laat maar, het heeft toch geen nut.” De Haas en Gonçalves Tavares hebben onderling en met andere ouders veel contact. Een deel van hen heeft „echt totaal geen vechtlust meer” omdat het erg lang duurt voordat ze duidelijkheid krijgen.

Dat de ouders nu zelf moeten aangeven waarom ze denken toch in aanmerking te komen voor compensatie, steekt ook. „Het wordt tijd dat de Belastingdienst gaat bewijzen wat wíj fout hebben gedaan”, aldus Gonçalves Tavares. „Wij hebben al jaren bewijs geleverd.” De ouders spreken uit gewoon terug te willen naar hun leven, na jarenlang gesteggel met de overheid. „We zijn geen crimineel, we zijn gewoon normale burgers. We werken, we hebben kinderen.”