Suriname krijgt Bouterse zomaar niet weggestemd
Suriname gaat maandag naar de stembus. Ondanks dat zittend president Desi Bouterse het land tot de bedelstaf heeft gebracht, maakt hij goede kans om voor de derde keer gekozen te worden. Tot afschuw van veel Surinamers.
De verkiezingen gaan tussen de NDP en de VHP van Chandrikapersad Santokhi. Geen van de partijen zal een meerderheid behalen in het parlement, waardoor ze steun nodig hebben van kleinere partijen. En dan kan het alle kanten opgaan. Bouterse is ervan overtuigd dat hij aan het langste eind zal trekken en Suriname nog eens vijf jaar mag leiden. Een gruwelbeeld voor zijn tegenstanders, die in dat geval de totale ondergang van het land voorspellen.
Vorig weekeinde nog nam Bouterse met veel tromgeroffel een nieuw stukje weg in gebruik dat volgens hem dankzij zijn beleid was opgeleverd. Wat hij vergat te vertellen, was dat de weg onderdeel moest zijn van een snelweg die de hoofdstad Paramaribo met de internationale luchthaven moest verbinden, maar die, zoals veel andere ambitieuze projecten, er nooit is gekomen.
Bovendien is de weg volledig gefinancierd door China en die lening moet wel worden terugbetaald – terwijl Suriname al zoveel schulden heeft.
Vooral in het buitenland is de afgelopen jaren bij elkaar een astronomisch bedrag geleend. Hoeveel precies weten eigenlijk maar weinig mensen, daar geeft de overheid geen duidelijkheid over. In de begroting is het vaak in bedekte termen opgevoerd, ook omdat de eerste aflossingen van de leningen pas over een paar jaar dienen te gebeuren. Alleen al bij China staat Suriname voor een kleine één miljard dollar in het krijt. Hoe dat ooit terugbetaald moet worden, is een raadsel. Zelfs de regering weet dat waarschijnlijk niet, of doet daar geheimzinnig over.
Het is gissen waarom China honderden miljarden dollars uittrekt voor projecten in landen die dat zelf niet kunnen betalen. Feit is dat Peking het geld heeft en dat arme landen er blij mee zijn. Bovendien stelt Peking geen ingewikkelde eisen waar aan voldaan moet worden. Volgens critici is er echter sprake van een nieuw soort kolonialisme waarmee China de greep of ontwikkelingslanden wil vergroten, iets wat het land in alle toonaarden ontkent. Feit is dat als de schulden op termijn niet worden terugbetaald, China dit op een of andere manier opeist, in natura bijvoorbeeld. Zo dreigt Suriname een luchthaven aan China kwijt te raken, omdat het de lening niet kan betalen.
Ook elders op de internationale kapitaalmarkt heeft Suriname de afgelopen jaren als een dolle geleend, ondanks waarschuwingen van onder meer het Internationaal Monetair Fonds dat Suriname dat het land in de gevarenzone kwam als het zo ongebreideld zou blijven lenen.
Kwade genius achter deze manier van geld verwerven is minister van Financiën Gillmore Hoefdraad, die de wereld afstruint om leningen af te sluiten, zonder vooraf toestemming te vragen van het Surinaamse parlement. Hij wordt inmiddels door het openbare ministerie ervan verdacht de Surinaamse bankwet op elf punten te hebben overtreden. Om hem te vervolgen is toestemming nodig van het parlement, en precies daar heeft Bouterse de meerderheid. Het OM kan die toestemming dus vergeten.
Alle kritiek op zijn beleid bestempeld Bouterse sowieso als nepnieuws, dat volgens hem door het buitenland (Nederland voorop) wordt verspreid.
En de coronacrisis? Die kwam voor het staatshoofd als geroepen. Hoewel het aantal besmettingen met elf gevallen beperkt is, werd toch het hele land op slot gegooid en verkiezingsbijeenkomsten verboden verklaard, en konden oppositiepartijen niet met vuil smijten richting de regering.
