Column: Ongemakkelijk gevoel bij coronabemoediging
Sinds het uitbreken van de corona-epidemie ontvang ik geregeld mails en appjes met allerlei vormen van bemoediging. Poëtische creaties, muzikaal omlijste teksten, YouTubefilmpjes met koorzang, video’s van lekenpredikers die de burger moed inspreken…
Ik kreeg er steeds meer een dubbel gevoel bij. Net als bij het initiatief om gedichten rond te sturen via een kettingbrief en de uitzendingen van Hoop met Bach. Ik heb mezelf afgevraagd hoe dat komt. Sinds mijn tienerjaren kunnen gedichten me diep raken. In mijn werkkamer staat een rij bundels met werk van dichters zoals Nijhoff, De Mérode, Achterberg, Vasalis, Gossaert, Greshoff, Elsschot, Van der Waals… En ik luister graag naar Bach. Vanwaar dan die groeiende tegenzin?
Na enige zelfanalyse ontdekte ik de reden. De predikant achter Hoop met Bach –aan zijn goede bedoelingen twijfel ik niet– presenteert het programma in onberispelijk pak, op wisselende locaties in en om een comfortabele pastorie. Als ik me niet vergis zijn ook de meeste luisteraars gegoede burgers in royale woningen. Mensen voor wie de intelligente lockdown wat vervelende complicaties heeft, maar een ramp is het gedwongen isolement niet. Je komt nog eens toe aan het lezen van een goed boek, het onderhoud van de tuin en het rondsturen van een mooi gedicht. Of het beluisteren van een cantate van Bach met toelichting.
De werkloze ober die drie hoog op een flatje twee pubers in bedwang moet zien te houden, heeft wel andere dingen aan zijn hoofd. Om maar te zwijgen van de paupers in de sloppenwijken aan de andere zijde van de wereld, voor wie de lockdown wél een ramp is. Omdat mogelijk sterven aan corona verre te verkiezen is boven zeker sterven van de honger wanneer je de kost voor die dag niet kunt verdienen.
Zo rond de tijd dat de tweede aflevering van Hoop met Bach online ging, las ik dat in Italië de honderdste priester was omgekomen. De door corona overleden priesters en broeders van congregaties en de vrouwelijke religieuzen die het leven lieten, waren nog niet eens meegeteld.
Ik ben te lang bij stichting In de Rechte Straat betrokken om mee te zingen in het koor dat beweert dat de kloof tussen Rome en Reformatie vrijwel is overbrugd. Maar ik heb diep respect voor al die priesters die vanwege hun (ziels)zorg onder coronapatiënten nu zelf onder de zoden liggen. Bonhoeffer streed tegen goedkope genade. Laten we vandaag oppassen voor goedkope hoop. Daarvoor is de christelijke hoop te duur betaald.