Elke dag om half tien ‘s ochtends staat er een lange rij voor de poort van de Sint Annakerk in het hart van Barcelona. Het zijn bijna allemaal mannen. De meesten dragen een rugzak of een sporttas, een enkeling ook een mondkapje. Ze behoren tot wat bestuurders en hulpverleners „kwetsbare groepen” noemen. De meerderheid is dakloos. Onder hen is het als een lopend vuurtje rondgegaan: om half tien reiken de vrijwilligers van de parochie voedselpakketten uit. Ontbijt, middagmaal en avondeten. Koude maaltijden, dat wel. Maar wie gaat daar nou over zeuren in tijden van de ernstigste sanitaire crisis sinds mensenheugenis?