Rutte doorbreekt in zeldzaam moment stilzwijgen over God en geloof
In zijn lezenswaardige boek ”Hoe God verdween uit de Tweede Kamer” (2012) beschrijft de theoloog Eginhard Meijering hoe in de loop van de 20e eeuw, en vooral sinds de jaren zestig, in ons parlement christelijke politieke partijen steeds kleiner werden, steeds minder invloed kregen en –wat het CDA betreft– steeds minder een expliciet christelijke boodschap uitdroegen. God verdween als het ware uit de Tweede Kamer.
Als het ware. Want het is Meijering zelf die de titel van zijn boek, in de inleiding ervan, meteen relativeert als hij schrijft dat hij ervan overtuigd is „dat Gods aanwezigheid of afwezigheid niet samenvalt met het aantal mensen dat blijk geeft van geloof in God.” En zo is het maar net.
Blijft staan dat de geschiedenis van Nederland in de 20e eeuw er een was van secularisatie, en dat dit proces van secularisatie zich weerspiegelde in onze volksvertegenwoordiging en kabinetten. Secularisatie is afgeleid van het latijnse woord saeculum (letterlijk: eeuw), waarmee ook wel de wereld of het aardse leven worden aangeduid. Zo bezien is secularisatie de ontwikkeling dat mensen de verschijnselen om zich steeds meer zijn gaan duiden als een natuurlijk proces van oorzaak en gevolg. En dat zij de God Die hemel en aarde gemaakt heeft, in Wie wij –volgens de woorden van Paulus– bestaan en ons bewegen, in hun denken en voelen geheel buiten beschouwing laten.
Dat zo’n proces zich in onze maatschappij én politiek heeft voorgedaan, is duidelijk. Dat blijkt ook in het spreken van velen over de coronacrisis. Zouden –om een flinke sprong in de tijd te nemen– premier Kuyper en koningin Wilhelmina, zou er in hun tijd corona hebben geheerst, in hun toespraken hierover vast naar God en het christelijk geloof verwezen hebben, premier Rutte en koning Willem-Alexander deden dat niet.
Toch…, toch wordt in ons parlement de naam van God gelukkig nog wel met enige regelmaat genoemd en zijn verwijzingen naar het christelijk geloof daar beslist niet gehéél verdwenen. Zie bijvoorbeeld het Kamerdebat van woensdag over de coronacrisis.
Dat SGP-leider Van der Staaij op gepaste wijze het overlijden van zijn oud-collega Van den Berg memoreerde, maakte dat hij meteen iets van de centrale bóódschap van diezelfde politicus kwijt kon. „We vertrouwen per slot van rekening niet op eigen kracht, we verwachten het alleen van de Heere”, citeerde hij het dinsdag overleden Kamerlid. Wat premier Rutte vervolgens tot de reactie bracht: „We missen hem allemaal, maar een andere plek is met hem verrijkt. Mogen we dat zo zeggen?”
Best verrassend! En een zeldzaam moment waarop een policitus van een seculiere partij, ook nog eens onze minister-president, de eenzijdige focus van de politiek op het saeculum, op deze tegenwoordige tijd, éven doorbreekt. Een moment dus om te onthouden.
