Dat project is ondoelmatig en onrechtmatig verlopen. Staatssecretaris Schultz van Haegen van Verkeer erkent de gemaakte fouten en neemt de conclusies en aanbevelingen van de Rekenkamer over.

De belangrijkste conclusies van het rapport lekten al meer dan een maand geleden uit. De Tweede Kamer reageerde toen onthutst op de bevindingen van de Rekenkamer. Die constateert dat de geluidsisolatie van woningen rondom Schiphol gedeeltelijk ondoelmatig is verlopen. Al bij aanvang van het project zijn foute aannames gedaan over de samenstelling van de te isoleren woningen, de hoeveelheid werk per woning en de benodigde tijd voor overleg met bewoners.

Daar bovenop kwamen beleidswijzigingen en zijn woningen die in eerste instantie niet voor isolatie in aanmerking kwamen, bij nader inzien toch geïsoleerd. Dit alles leidde tot grote vertragingen, waardoor nieuwe en veel duurdere contracten moesten worden gesloten met aannemers. De kosten rezen de pan uit: van de begrote 180 miljoen euro in 1995 tot 396 miljoen euro in 2003.

Het financieel beheer van het project -controles op uren en prestaties- was „lange tijd onvoldoende”, aldus de Rekenkamer. Het contract met het ingenieursbureau is niet Europees aanbesteed. De projectuitvoering was daardoor ook onrechtmatig. Het ministerie van Verkeer en Waterstaat heeft het isolatieproject ten slotte onvoldoende aangestuurd.

De Rekenkamer doet de aanbeveling om de eindafrekeningen van het nog lopende project „grondig” te beoordelen. In de toekomst moeten kostenramingen bij dergelijke projecten goed worden onderbouwd met de kennis uit eerdere projecten.

Staatssecretaris Schultz belooft in haar reactie bij toekomstige geluidsisolatieprojecten rekening te zullen houden met de conclusies en aanbevelingen van de Rekenkamer. Schultz wijst erop dat die aanbevelingen ten dele al zijn ingevoerd.

Schiphol, tot 1999 verantwoordelijk voor de geluidsisolatie, vindt dat het ministerie van Verkeer en Waterstaat de meeste blaam treft. De luchthaven betreurt het dat de Rekenkamer niet heeft onderzocht welke kosten rechtmatig aan de luchtvaartmaatschappijen mogen worden doorberekend. De Rekenkamer vindt het echter niet haar taak om dat te bepalen.