Klik op de foto om de beelden te bekijken.

En naar verdriet en zorg hoeven we deze weken niet ver te zoeken. Het is overal: een man die zijn vrouw vaarwel moet zeggen, een dochter die vreest voor het leven van haar vader, een kleine jongen die zijn oude oma nooit meer zal kunnen groeten. Tranen vloeien.

1 april, de dag waarop de humor normaal gesproken hoogtij viert, ging deze week aanmerkelijk rustiger dan gewoonlijk voorbij. Waar bedrijven en organisaties normaal gesproken massaal hun publiek voor het lapje houden, leek dit jaar de luim het tegen de ernst af te moeten leggen. Grappen maken? Nu even niet.

Inderdaad, het coronavirus zelf doet de lach op de lippen besterven.

Toch levert de absurde situatie die we met z’n allen voor het eerst meemaken weleens inspiratie voor een grapje op; als natuurlijk medicijn in deze stressvolle periode. En ook als mogelijkheid de situatie van een afstand te bekijken, zodat je ook oog krijgt voor het potsierlijke daarvan.

De predikant J. Overduin schrijft in zijn boek ”Hel en hemel van Dachau” dat hij de tijd in het concentratiekamp overleefde door geloof en humor.

Beide relativeren het lijden van het hier en nu. De traan en de lach sluiten elkaar niet uit, ook nu niet.