Coronadagboek: WhatsApp
Er is iets raars aan de gang in de groepsapps waarvan ik deel uitmaak. Humor en heel serieuze berichten volgen elkaar op. En niemand die dat vreemd lijkt te vinden.
De jongens liggen in een deuk. „Zag je Rutte met dat haar?” Voor wie de illustratie op sociale media niet zag langskomen: iemand heeft onze minister-president met Photoshop twee staartjes gegeven. Onder de foto staat: ”persconferentie op 1 juni”, een knipoog naar de sluiting van de kappers vanwege de coronacrisis.
Ook ík moest om dat plaatje lachen. Ook al is de aanleiding natuurlijk triest. Niemand wil dat kappers sluiten. Of restaurants. Of…
Ook een foto van een tuinbank, waar alleen helemaal rechts en helemaal links een zitplek was, met een gat van anderhalve meter ertussen, kreeg een glimlach. Net zoals het filmpje waarin een soort klok met een fietssleutel als wijzer te zien is. De uren bestaan uit vakjes met uitjes erin. Maar als je de wijzer ronddraait, komt hij altijd beneden, op ”thuisblijven” uit.
De humoristische plaatjes kwamen verschillende keren voorbij. In een WhatsAppgroep met vrienden, in die van familie, op Facebook. Ik las laatst dat humor kan werken om stress te verminderen. Dan snap je meteen waarom deze beelden zo veel worden bekeken.
Nu is er deze weken iets bijzonders aan de hand. Want ná die humoristische beelden kan er ook zomaar een heel serieus bericht volgen. Over Italië bijvoorbeeld, waar de situatie zo schrijnend is. Of over Afrika, waar de spanning toeneemt. Want wat gebeurt er als er grootscheepse uitbraken komen op plekken waar de hygiëne en de gezondheidszorg te wensen overlaten?
Dan word ik geraakt door berichten die ik ook te zien krijg. Met Bijbelteksten. Of met liederen, zoals het ”Erbarme dich, mein Gott” uit de Matthäus Passion.
Mariska houdt een dagboek bij over haar ervaringen tijdens de coronacrisis