Eerder deze week kwam de overheid met een groot pakket aan noodmaatregelen om ondernemers en werknemers door deze barre tijd te helpen. Door de coronacrisis dreigt een diepe recessie die zijn sporen na zal laten. Om te voorkomen dat het de komende tijd faillissementen regent en mensen in acute financieringsproblemen komen, worden alle registers opengetrokken.

Deze crisis kan worden beschouwd als de grote gelijkmaker, niet alleen omdat arm en rijk even kwetsbaar zijn voor het virus, maar ook omdat een ieder wordt geraakt door de economische gevolgen. Zelf heb ik deze week mogen meemaken hoe een nieuw boek verschijnt op het moment dat steeds meer boekhandels de deuren sluiten. Het zou me zelfs niet verbazen als dit voorlopig het laatste boek is dat nog door mijn uitgever op de markt wordt gebracht.

Voor ons vakantiehuisje dienen zich thans geen vakantiegangers aan die er een weekje tussenuit willen en alle lezingen die gepland stonden zijn uitgesteld of afgelast. Financieel gezien kan ik dat opvangen, maar de snelheid waarmee dergelijke berichten in mijn inbox belanden geeft aan dat alle bedrijven en zzp’ers te kampen hebben met een omzet die soms van de ene dag op de andere compleet wegvalt.

Sommige kleine zelfstandigen en ondernemers kunnen het wellicht nog wel even uitzingen zonder inkomsten, maar er zijn genoeg bedrijven zonder vlees op de botten of eenmanszaken die ook in goede tijden maar net het hoofd boven water weten te houden. Vandaar dat omvangrijke pakket aan noodmaatregelen dat het kabinet heeft uitgevaardigd met een voortvarendheid die in schril contrast staat met de aanpak van het virus zelf.

De hoop is dat het genoeg zal blijken te zijn en óók dat deze crisis zich niet te lang voortsleept. Andere landen overwegen nog radicalere methoden, inclusief het uitdelen van ‘gratis geld’. Was een basisinkomen tot voor kort nog een utopie, nu kan het gebeuren dat iedere Amerikaan zomaar duizend dollar krijgt overgemaakt. Nu de rol van de ECB en het IMF lijkt uitgespeeld, brengen overheden zélf een bazooka in stelling.

Zelfs had ik achter mijn bureau al zitten nadenken over mogelijk oplossingen, zonder zeker te weten of het middel misschien erger is dan de kwaal. Vraag is ook hoe lang de overheid met geld kan blijven strooien zonder dat inflatie de pan uitgiert. Maar zelf kwam ik uit op het schrappen van de BTW-aangifte van het eerste kwartaal of het niet innen van vermogensrendementsheffing over het belastingjaar 2019.

Daarnaast zou kunnen worden besloten dat winkeliers en huishoudens enkele maanden worden vrijgesteld van het betalen van huur, hoewel dat corporaties en pandjesbazen weer hard treft. Voor mensen met een eigen huis is de oplossing eenvoudiger, in elk geval op papier. Het blijft een hele operatie, maar je zou kunnen verordenen om de einddatum van elke hypotheek met een halfjaar te verlengen, waarna huizenbezitter de komende zes maanden geen maandlasten meer hoeven te betalen.

De auteur is publicist. Voor eerdere columns zie rd.nl/hormann. Reageren? hormann@refdag.nl