Wat ik in de herfstvakantie van 2008 allemaal heb gedaan, weet ik niet meer precies. Ik verbleef met mijn gezin op een vakantiepark in Garderen, dus we moeten boswandelingen hebben gemaakt en gezellig rond de tafel hebben gezeten om bordspelletjes te doen. Wat me echter vooral is bijgebleven, zijn de rode cijfers die op teletekst te zien waren en die de kredietcrisis in ons land zouden inluiden.

Dag na dag kelderden de aandelenkoersen, precies zoals jaren eerder was voorspeld. Het zou nog tot april 2009 duren voordat het dieptepunt was bereikt, maar ik zat die week aan mijn stoel genageld en kon mijn ogen niet geloven. Het besluit om versneld mijn hypotheek te gaan aflossen nam ik met het besef dat het bankwezen wankelde en daarmee het hele financiële systeem.

Campagne

Die historische week vormde het startsein voor een campagne die, met vallen en opstaan, in totaal meer dan een decennium in beslag nam. De wetenschap dat de crisis allereerst een schuldencrisis was, leidde automatisch tot de gevolgtrekking dat het zaak was korte metten te maken met mijn hypotheek. De snelheid waarmee het systeem voor mijn ogen implodeerde, zette mij aan tot ongekende haast.

Dat het uiteindelijk 11,5 jaar zou duren in plaats van de 8 jaar die mij voor ogen stond, komt doordat ik tussentijds de mogelijkheid kreeg een stuk grond te kopen dat grensde aan ons perceel. Had ik dat niet gedaan, dan zou ik reeds in het voorjaar van 2017 hypotheekvrij zijn geweest in plaats van komende zondag. Ik ben de bank geen geld meer verschuldigd, maar de spaarhypotheek loopt officieel af op 1 maart.

De hele afgelopen week stond daardoor in het teken van dit heuglijke feit en daar hebben we op verschillende manieren bij stilgestaan. Zo gunde ik mezelf voor het eerst sinds het uitbreken van de kredietcrisis een nieuwe winterjas. Weliswaar kocht ik hem met 60 procent korting in de uitverkoop, maar het was een bevreemdende ervaring om mezelf in de spiegel te zien met iets nieuws aan.

Natuur

Het toeval wil dat we die laatste dagen aan het aftellen waren, terwijl we opnieuw een weekje op vakantie waren in eigen land. Deze column schreef ik aan de tafel van een vakantiebungalow in Overijssel, vlak voordat we samen een lange wandeling zouden maken in de buurt van Balkbrug. Zo luidde een verblijf in de natuur zowel het begin als het einde in van deze hele onderneming.

Toen ik afgelopen maandag beroepsmatig de beurskoersen bekeek, kon ik mijn ogen niet geloven. Nadat de AEX op maandag met bijna 4 procent zakte, volgde een daling op dinsdag van 1,5 procent. De koersval zette de rest van deze week door. Het weekverlies komt op ruim 12 procent. Oorzaak: het coronavirus.

Hoe dit zich verder zal gaan ontwikkelen weet niemand, maar zelf had ik even het gevoel dat het verleden me inhaalde precies op het moment dat mijn hypotheekschuld definitief tot het verleden behoort.

De auteur is publicist. Reageren? hormann@refdag.nl