De Britse minister van Financiën, Sajid Javid, verliet donderdag op eigen houtje de belangrijkste ministerpost. Hij overleefde in eerste instantie de door Boris Johnson gehouden politieke stoelendans – een ontslagronde van ministers, gebruikelijk na de Britse Lagerhuisverkiezingen om het kabinet op te schonen.

De 50-jarige Javid mocht aanblijven als minister van Financiën, maar hij wilde de voorwaarden uiteindelijk niet accepteren. De minister mocht dan blijven, zijn team van adviseurs moest hij wel de laan uit sturen. In plaats daarvan zou hij nieuwe medewerkers krijgen, een ploeg die hij moest delen met de premier en ook onder zijn toeziend oog zou komen.

Als een donderslag bij heldere hemel kwam het vertrek van Javid echter niet. Het is al langer bekend dat de buurman van de Britse premier, die letterlijk naast Johnson woont aan Downing Street, het niet altijd eens was met zijn buurtgenoot. De minister wilde bijvoorbeeld geen grote uitgaven doen, maar juist een evenwichtige balans van dagelijkse uitgaven creëren. Johnson en zijn adviseur Dominic Cummings daarentegen willen juist flink geld pompen in allerlei nationale projecten.

Het is daarom geen wonder dat de opvolger van Javid de relatief onbekende Rishi Sunak is. Hij verscheen in 2015 op het Britse politieke toneel toen hij werd verkozen tot parlementslid. Dat hij binnen vijf jaar de positie van één van de vier hoogste Britse politieke functies vervuld, is ongekend snel. Hij mist volgens critici de ervaring om een departement te besturen en zal daarom makkelijk door Johnson en zijn adviseur te beïnvloeden zijn.

Doel één is in ieder geval al bereikt: het team dat Sunak zal bijstaan, is onderdeel van de gedeelde ploeg met de premier. Zo wordt het voor Johnson en Cummings zeer gemakkelijk om invloed uit te oefenen op de minister van Financiën en zijn team.

Daarnaast wordt er ook gewezen op een ander detail: Sunak is altijd een voorstander geweest van een vertrek uit de Europese Unie, terwijl Javid tegen de brexit stemde en later pas een brexiteer werd. Zeker nu het Verenigd Koninkrijk binnen een jaar een handelsakkoord met de Europese Unie moet zien te bereiken, zal de premier alleen enthousiastelingen van de brexit in zijn team willen hebben.