Recensie: Marietta Petkova speelt Debussy
De in zijn tijd bekende muziekcriticus Piet Ketting schreef in 1948: „Het spelen van Debussy’s pianomuziek vereist een sterk intellectuele instelling van de speler ten aanzien van het instrument. Speciaal de behandeling der pedalen vraagt om uiterst raffinement.” Dat klopt helemaal. En bij de uitvoering van zijn ”Préludes” door Marietta Petkova vinden we dat terug.
De „sterk intellectuele instelling” betreft niet de muziek als zodanig, maar het instrument. Hoewel de pianiste in interviews soms doet of techniek er niet toe doet, moet ze het instrument tot in de puntjes beheersen om precies die klank voort te brengen die haar voor oren zweeft. En nu dat eenmaal is gelukt, is de techniek inderdaad onbelangrijk geworden. In haar eigen woorden: „Het ”kunnen” is een gepasseerd station, het ”zijn” is van een geheel andere orde.”
Debussy’s ”Préludes” –24 stuks, naar analogie van Bachs ”Wohltemperierte Klavier” en Chopins opus 28– zijn echte stemmingsstukken. Om te voorkomen dat ze gezien werden als louter illustraties van een buitenmuzikaal gegeven, schreef de componist na het slot tussen haakjes wat hij wilde verklanken. De muziek moet voor zichzelf spreken. In de uitvoering van Petkova klopt dat ook. Alle gemoedstoestanden worden zo verkend: gelatenheid (I/VI), vrolijkheid (I/XI), devotie (I/X), spot (II/VI en IX). De beide cd’s, met de ‘foute’ titel ”Feux d’Artifice” (Vuurwerk) zijn live opgenomen. Dat is niet te horen. Het publiek heeft ademloos geluisterd. Net als ik.
Marietta Petkova – Feux d’Artifice – 24 Préludes – Debussy; Bloomline (BS19-096); 2-cd; € 25,-; bestellen: www.mariettapetkova.rocks
