Noorse gemeenschappen op het eiland ging het meer dan 400 jaar voor wind door op walrussen te jagen vanwege hun kostbare slagtanden. Ze gebruikten het ivoor als handelswaar en ruilden het voor ijzer en hout. Maar overbejaging en de komst van olifantenivoor op de Europese markten zorgden voor de uiteindelijk ondergang, zo blijkt uit een nieuwe studie.

Een team van onderzoekers van de universiteiten van Cambridge, Oslo en Trondheim heeft van walrus-slagtanden gemaakte kunstwerken uit heel Europa onderzocht die dateren van voor 1400. De onderzoekers constateerden dat die bijna allemaal afkomstig zijn uit walrusgebieden die alleen maar toegankelijk waren voor in Groenland verblijvende Noorse gemeenschappen. Kunstwerken die van latere tijd dateren zijn afkomstig van kleinere dieren, waarschijnlijk vrouwtjes en walrussenjongen, een signaal dat de voorraden snel afnamen. Met de afname van de walruspopulatie, namen ook de Noorse gemeenschappen op Groenland af.