Toegegeven, onder zijn leiderschap heeft Israël veel bereikt. De veiligheid is redelijk. Af en toe zijn er periodes van beschietingen uit de Gazastrook, maar Israël heeft een goed afweersysteem tegen raketgranaten. Israël heeft de afgelopen jaren geen grote conflicten gekend en de terreur is onder controle. De economie is in de afgelopen jaren gegroeid. De werkloosheid is gering en inkomens zijn gestegen, al blijft armoede een probleem.

Toch zijn er zaken waarover de premier zich ongerust dient te maken. Hier volgen er enkele. In de eerste plaats verdenkt de politie hem van corruptie. Hij zegt onschuldig te zijn, maar hij probeert uitstel van vervolging te krijgen in plaats van zijn onschuld te bewijzen in de rechtbank. Vrijstelling echter lijkt onmogelijk.

In de tweede plaats zijn de vooruitzichten op een verkiezingsoverwinning klein. Volgens een opiniepeiling voor het dagblad The Jerusalem Post kan Blauw-Wit van Benny Gantz op 2 maart op 36 van de 120 zetels rekenen. Op die dag gaan Israëliërs voor de derde keer binnen een jaar naar de stembus. Netanyahu’s Likud komt volgens de poll op 30 zetels. Ook na 2 maart zal Netanyahu –zoals het nu lijkt– geen coalitie in elkaar kunnen zetten.

In de derde plaats is de kans op een gewapend treffen tussen Israël en Iran en diens bondgenoten reëel. De grootste dreiging blijft in 2020 Irans bondgenoot Hezbollah, die meer dan 100.000 raketten en raketgranaten heeft om Israël te bestoken. Het risico van conflict is vrijdag toegenomen door de liquidatie van de Iraanse topgeneraal Qassem Soleimani door het Amerikaanse leger.

Gelukkig zit er wel vooruitgang in de pogingen afspraken te maken met Hamas in de Gazastrook over kalmte. Dat zou betekenen dat Hamas en andere milities Israël niet meer zullen bestoken met raketgranaten. In ruil daarvoor krijgt Hamas de kans de economie in Gaza op te bouwen.

Maar critici zeggen –niet zonder reden– dat Hamas heeft aangetoond dat Israël luistert naar geweld. Het lukt Hamas concessies af te dwingen. Dat in tegenstelling tot de Palestijnse Autoriteit in Ramallah, die geweld officieel heeft afgezworen. Die probeert nu met diplomatie en de hulp van internationale organisaties een Palestijnse staat naast Israël te verwezenlijken.

Tot nu toe hebben die pogingen weinig opgeleverd. De kans op een Palestijnse staat op de Westoever neemt juist steeds verder af. De meeste Palestijnen daar wonen in enclaves. Netanyahu zegt dat hij een deel van de Westoever officieel wil annexeren.

Maar –en dat is de vierde tegenvaller voor Netanyahu– eind 2019 blijkt toch niet alles zonder slag of stoot te gaan. De aanklager van het Internationaal Strafhof, Fatou Bensouda, denkt dat er oorlogsmisdaden werden of worden gepleegd op de Westoever, inclusief Oost-Jeruzalem, en in Gaza. Een van de pijnpunten is de uitbreiding van de Joodse nederzettingen op de Westoever.

Het zou prematuur zijn te zeggen dat Israëlische politieke en militaire leiders zullen worden vervolgd. Maar ze weten nu wel dat ze in Den Haag op de radar staan. Netanyahu is begin 2020 een gewaarschuwd man.