In de hoofdstad Berlijn waren de meeste demonstranten: 15.000 mensen maakten een tocht van de Alexanderplatz naar het hoofdkantoor van Schröders partij, de SPD. De demonstranten droegen spandoeken met zich mee met teksten als ’Schröder moet opstappen’. In Leipzig gingen zeker 10.000 mensen de straat op, in Magdeburg 8000 en in Halle circa 5500. Ook in Dessau, Gera en Merseburg protesteerden duizenden mensen tegen het beleid van de rood–groene coalitie.

Het belangrijkste strijdpunt is de voorgenomen korting van uitkeringen voor lagdurig werklozen. De maatregel treft vooral het voormalige Oost–Duitsland. Hier is de werkloosheid met 18,5 procent het dubbele van de rest van het land. In veel plaatsen zit zelfs bijna de helft van de bevolking zonder werk.

De organisatoren van de wekelijkse marsen proberen een parallel te trekken met de ’maandagdemonstraties’ die mede leidden tot de val van de Berlijnse Muur in 1989. Anderen bekritiseren dat dit verband wordt gelegd omdat volgens hen toen voor vrijheid en nu voor geld wordt gedemonstreerd.