BAGDAD - Het valt voor een westers medium niet mee de verschillende christelijke kerken in Irak te onderscheiden dan wel correct te typeren. Grote kans dat het vervolgens wordt gecorrigeerd door een lid van een van deze kerken - Gabriel Sengo onder anderen, „Human Rights defender of the Indigenous Christian Aremean People of Mesopotamia” (verdediger van de mensenrechten van de inheemse christelijk-Armeense bevolking van Mesopotamië) en betrokken bij de Syriac Universal Alliance. Te verwijzen valt hier naar de website www.aramnaharaim.org/film_arameeers.htm, die de 3000-jarige geschiedenis van de „Arameeërs van Mesopotamië” beschrijft.Toch een poging. De vijf kerken die zondagavond het doelwit vormden van terroristen waren, aldus de organisatie Middle East Concern (MEC), alle rooms-katholiek: de ”Our Lady of Salvation Church” in Bagdad (Syrisch-katholiek); de ”Armeens-katholieke kathedraal” in Bagdad; de ”Saint Elijah of Heyra Church” in Nieuw-Bagdad; de ”St. Peter and St. Paul Church” in Dura, Bagdad (vlak bij het Chaldeeuws-katholieke seminarie) en de St. Paul Church in Mosul (het vroegere Ninevé) in Noord-Irak. Daarnaast trof de politie een bom aan bij de St. John the Baptist Church in Dura, Bagdad. Deze explodeerde echter niet.

Christenen in Irak zijn voor het merendeel Assyrische christenen. Ze vormen, zo meldt de Amerikaanse nieuwsdienst Crosswalk, een niet-Arabische etnische groep die al in deze gebieden woonde voordat moslim-Arabieren het Midden-Oosten veroverden in de zevende eeuw na Christus. De Assyriërs, die overigens voor een groot deel slechts in naam christen lijken te zijn, bevinden zich traditioneel in delen van Irak (vooral in de steden Bagdad en Mosul), Zuidoost-Turkije, Syrië en Noord-Iran. Autonomie kennen zij niet, dit ondanks het feit dat hun historie naar eigen zeggen teruggaat tot de achtste eeuw voor Christus. Sterker nog: zij worden zwaar gediscrimineerd. Dit gebeurde al onder Saddam Hussein; dat gebeurt nog steeds: omdat zij noch Arabieren, noch moslims zijn, worden zij als handlangers van het Westen beschouwd. Velen van hen vluchtten de achterliggende jaren naar het buitenland - naar de Verenigde Staten; naar Europa.

Volgens cijfers van het gerenommeerde Zwitserse onderzoeksinstituut ”Glaube in der 2. Welt” (G2W), opgenomen in de jongste uitgave van het Duitstalige tijdschrift Idea, vormen de op dit moment circa 1,5 miljoen Assyriërs na de Arabieren en de Koerden de grootste bevolkingsgroep in Irak. Rond de 670.000 mensen behoren tot de Chaldeeuwse Kerk (die de paus van Rome erkent). Daarnaast zijn er de Assyrische Kerk, de Syrisch-Orthodoxe Kerk (die Christus slechts één natuur toeschrijft - monofysitisme) en de Armeens-Apostolische Kerk. Met „Rome” verbonden is de Syrisch-Katholieke Kerk. Haar ’zusjes’ zijn de Syrische protestanten. De Syrische protestanten en de Syrische katholieken komen beide voort uit de Syrisch-Orthodoxe Kerk (de „Moederkerk”). Verder is er nog de -uit Egypte geïmporteerde- Koptisch-Orthodoxe Kerk.

Het protestantisme kreeg in Irak pas in 1920 voet aan de grond, als gevolg van het werk van Britse zendelingen - van diverse confessionele herkomst. Sinds de jaren zestig van de vorige eeuw ontstonden ook kleine evangelicale en vrije charismatische gemeenten. De Presbyteriaanse Kerk telt vijf gemeenten.

Overigens, volgens Mar Pius Cacha van de Syrisch-Katholieke Kerk woonden er in Irak vorig jaar nog zo’n 500.000 à 800.000 christenen - een aanzienlijk lager aantal dus dan G2W noemt. Ook hieruit blijkt wel hoe moeilijk het is over de juiste feiten en cijfers te beschikken.