Fotorubriek ‘Schoonheid’: gesluierde objecten
In de fantastische chaos en herrie van de Medina van Marrakech met de stromen mensen, de ezels, de jakkerende brommers, de apen aan hondenriemen, de slangenbezweerders, de tandentrekkers, de acrobaten, de blauwe walm van roosterend vlees – in de hitte van deze Marokkaanse smeltkroes is er op straat altijd wel één rustpunt te vinden: een ingepakt object.
Alles beweegt, maakt lawaai, verandert in deze stad, maar deze objecten zijn eenvoudig wat ze zijn: oases van stilte en schoonheid. De mediterrane zon bleekt de stoffen tot de kleuren bijna samenvloeien met de gepleisterde muren.
De objecten doen denken aan de beroemde inpakkunst van Christo en zijn vrouw Jeanne-Claude, die overigens uit Marokko kwam. Dit kunstenaarsechtpaar verpakte gebouwen, bruggen en eilanden in zacht, plooiende stof. Zo verdween het Berlijnse parlementsgebouw onder 100.000 m2 zilveren stof (1995). Duizenden bezoekers vergapen zich aan de magie van hun heroïsche projecten.
Door een voorwerp in te pakken, te versluieren, ontstaat er een nieuwe abstracte vorm waardoor het gewone mysterieus wordt. Misschien moesten we de komende feestdagen onze cadeaus maar ingepakt laten en ons aan hun vormen vergapen.
Over de fotograaf
Sjaak Verboom (1957) begon in 1978 als fotojournalist bij het Reformatorisch Dagblad. Sinds tien jaar werkt hij als freelancefotograaf ook aan grotere fotoprojecten op het snijvlak van documentaire- en kunstfotografie. In zijn fotografie onderzoekt hij hoe de mens leeft in relatie tot zijn geschiedenis, religie en geografische wortels.
