Als een goede leider op feestjes ook de grote gangmaker moet zijn, valt Theresa May buiten het profiel. Maar als je ook een leider bent als je op de achtergrond alles goed regelt, stijgen haar kansen.

May is niet de persoon die het op het podium altijd goed doet. Ze heeft niet de flair van Tony Blair.

Maar een premier werkt niet alleen voor de bühne. Een regeringsleider kan er ook voor kiezen vooral het oliemannetje tussen de ministers te zijn. Premier Blair was daar weer minder goed in.

May had vanaf de eerste dag natuurlijk alles tegen. Ze trad aan na het referendum in 2016, waarin 52 procent voor vertrek uit de Europese Unie stemde. Zij moest de vrouw worden die de brexit goed zou regelen.

Het is de vraag of dat laatste sowieso wel mogelijk is. Een perfecte brexit is hetzelfde als een ideale echtscheiding. Zoiets bestaat niet. Elke scheiding geeft pijn. En dat is momenteel in de Britse politiek goed voelbaar. Het voorgestelde akkoord dat deze week werd bereikt, maakt veel emoties los.

Heel pijnlijk is de grenskwestie tussen Ierland en Noord-Ierland. Om de vrede tussen die twee gebieden te bevorderen (na dertig jaar burgeroorlog) is het belangrijk dat die grens zoveel mogelijk onzichtbaar blijft. Maar als de Britten (en dus ook de Noord-Ieren) vertrekken uit de EU, wordt deze grens een EU-buitengrens. En het is de vraag of die onzichtbaar kan blijven. In het voorstel van deze week is dit niet geregeld. Blijkbaar is dit probleem niet op te lossen. De Noord-Ierse partij DUP, die de Conservatieven van May aan een meerderheid helpt, heeft daarom de steun ingetrokken.

Donderdag was het makkelijk om de tel kwijt te raken van de ministers en staatssecretarissen die de regering-May verlieten. Uiteindelijk waren het er vijf.

In het Lagerhuis duurde het donderdag ook een uur voor een parlementslid zijn steun aan May uitsprak. Alle anderen keerden zich tegen haar. Bijna niemand lijkt nog blij met haar te zijn.

In Europa staat de Britse premier er natuurlijk momenteel per definitie ook slecht op. Brexit wordt daar gezien in het licht van het opkomende populisme. En niet in het licht van de herwaardering van (individuele en nationale) identiteit.

Buiten het parlementsgebouw in Westminster stond de een na de andere tv-commentator te vertellen dat „Mays toekomst als premier aan een dun draadje” hangt.

Dat laatste is waar. Een vertrouwensstemming over haar leiderschap over de partij komt per dag dichterbij. Er is trouwens grote kans dat ze die stemming wint, waardoor haar positie sterker wordt. Dat maakt de situatie dus redelijk onvoorspelbaar.

Datzelfde geldt voor de uiteindelijke stemming over de brexitdeal in het parlement. Voordat het Lagerhuis gaat stemmen, zal May er achter de schermen alles aan doen om dat zo goed mogelijk te laten verlopen. En daar ligt haar kracht. Het is echt verkeerd om nu al te voorspellen dat dit voor premier May allemaal verkeerd afloopt.

Maar garanties zijn er natuurlijk evenmin voor May. De storm neemt per dag in kracht toe. Dus of zij over een (half)jaar nog premier is, kan echt niemand zeggen.