Hady Zaitouni, een 43-jarige Marokkaan, rijdt eind juli met een vriend door een woonwijk in Aprilia, in het zuiden van Rome, als hij wordt aangezien voor een dief. Beide mannen worden achtervolgd door drie buurtbewoners. Hun auto raakt van de weg, waarna Zaitouni’s vriend vlucht. De Marokkaan wordt vervolgens door de buurtbewoners doodgeslagen.

Een paar dagen eerder schiet een 58-jarige werkloze man vanuit zijn appartementswoning in Rome op een baby, die op de arm wordt gedragen door zijn moeder, een zigeunerin. De baby raakt zwaargewond en wordt naar het ziekenhuis gebracht. De schutter beweert dat het een ongelukje was.

In augustus wordt een Afrikaanse vrouw die zes maanden zwanger is, beroofd, geschopt en racistisch beledigd door een jong stel uit Ancora.

Het aantal racistische incidenten in Italië neemt toe. In het eerste halfjaar werden elf buitenlanders en zigeuners beschoten.

„Er is geen sprake van een ‘witte samenzwering’”, zei Luigi Manconi van een antidiscriminatiebeweging tegen het tijdschrift L’Espresso, „meer iets van copycatgedrag: mensen doen elkaar na.” De ‘scherpschutters’ zijn ook nog eens gewone burgers – vaders, gepensioneerden en studenten. „Kennelijk is geweld tegen en intimidatie van buitenlanders geworden tot een alledaagse activiteit”, aldus Manconi.

De toenemende agressie tegen buitenlanders zou verband houden met de onverzoenlijke houding van vicepremier Matteo Salvini, die onder andere heeft gezorgd dat bootvluchtelingen uit Libië nauwelijks meer in Italië kunnen aanmeren en die wil dat niet-Italiaanse zigeuners worden uitgezet. Salvini’s rechts-populistische koers heeft ervoor gezorgd dat hij „de man is voor wie Europa het meest bang is”, zoals het Amerikaanse tijdschrift Time deze week schrijft.

De toenemende agressie is echter niet uitsluitend aan de rechts-populistische regering toe te schrijven. Uit gegevens van het Oscad, een organisatie die discriminatie bestrijdt, blijkt dat die agressie al sinds 2012 gestaag toeneemt. Van 73 gevallen in 2012 tot 803 in 2016.

Michelle Bachelet, Hoge Commissaris van de Verenigde Naties voor de Mensenrechten, stuurt een onderzoeksteam naar Italië, en ook naar Oostenrijk, om na te gaan of er de rechten van migranten wel worden gegarandeerd.